Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Στον Αντρεα μου.

Μπηκα στην πτερυγα του νοσοκομειου φορωντας την πανοπλια της ψυχραιμιας. "Ο καθενας εχει να τραβηξει το δικο του δρομο,δεν μπορω να σωσω κανεναν" , "οσο αρρωστα και να ειναι δεν θα το σκεφτω, εγω ηρθα εδω για να δωσω χαρα" Και παγωσα οποιαδηποτε φρικη αρχιζε να φυτρωνει μεσα μου, ξεπλενοντας τα χερια μου μια, δυο ,τρεις φορες με το αντισηπτικο, σιγουρη για τον εαυτο μου, γιατι εγω ειμαι ψυχραιμη, ηρεμη, ειμαι φτιαγμενη γι αυτο, παντα ημουνα.

Ησουνα το πρωτο παιδακι που ειδα. Ηρθες σιγα σιγα, με τη μαμα σου και σερνωντας τον ορο σου με το ενα χερι.Πανω στον ορο κρεμοντουσαν παιχνιδακια, για σενα ισως να ηταν ολο ενα παιχνιδακι, μεγαλο και με ροδες. Μου εκανε εντυπωση ποσα καλωδια μπορουσαν να εχουν βαλει σε ενα τοσο μικρο παιδακι."Αυτη ποια ειναι?" ρωτησες. "Ειμαι η Λουσια, ηρθα για να παιξουμε αν θες. Εσυ ποιος εισαι?" "Ο Αντρεας"

Ολος κι ολος δυο μεγαλα ματια, και ενα τεραστιο χαμογελο. Μια σταλια, τεσσαρων χρονων.Σκεφτομουνα τα πιο κουλα παιχνιδια για χαρη σου, εκανα τις πιο ηλιθιες γκριματσες, ειχα ερθει για να σου δωσω χαρα. Πηρες ενα σοβαρο υφος. " Μη με κανεις να γελαω σε παρακαλω" μου ειπες."Με ποναει." Και σαν χαζη ρωτησα, "Που σε ποναει?" και σηκωσες την μπλουζα σου και μου εδειξες τις γαζες και τους ορους στην κοιλιτσα σου. "Δεν πειραζει, δε θα γελαμε, δεν πειραζει, ελα να παιξουμε σοβαρα"

Να παιξουμε σοβαρα.....Χωρις να γελαμε.Παιξαμε λοιπον.Μου εξηγησες οτι οι Ρωμαιοι στο κεφαλι τους εχουν βεντουζες."Μου το ειπε η Μαρια" δηλωσες. Γιατι να σε αμφισβητησω αλλωστε.Ζωγραφισαμε ρωμαικες γαλερες και φωτιες και πειρατες και θαλασσες.Εσυ ζωγραφιζες και μου εξηγουσες δηλαδη, και εγω παρακολουθουσα, σαν να ημουνα εγω το παιδακι και εσυ ο μεγαλος. Και οταν ζαλιζοσουνα σταματουσαμε, αλλα οχι για πολυ, ηθελες να μου δειξεις κι αλλα.

Και χτυπησε το ρολοι 9 η ωρα το βραδυ.Επρεπε να φυγω...."Μη φυγεις.Σε παρακαλω." Με κοιτουσες λυπημενα και ηθελα να πεθανω. "Σε παρακαλω". "Πρεπει να φυγω Αντρεα μου...,θα ξαναπαιξουμε ομως αλλη μερα!" "Σε παρακαλω, λιγο μονο.Μεινε λιγο μονο."
Δεν ξαναπαιξαμε αλλη μερα. " Απο ολες τις κοπελες πιο πολυ αγαπαω αυτην" ειχες πει και με ειχες δειξει γελωντας.Αλλα η "αυτη" δεν αντεξε οσο περιμενε. Και μεχρι τωρα θελει να παρει τηλεφωνο να ρωτησει αν εισαι καλα, αλλα δεν τολμαει,φοβαται τι θ ακουσει.

Ετσι,με μια καθυστερηση 6 μηνων σου γραφει αυτο το κειμενο και ευχεται μεσα απο την καρδια της να μην εισαι πια αρρωστος, να εχουν μεγαλωσει τα μαλλακια σου, και να τρεχεις ανεμελος σε καποια παιδικη χαρα γελωντας τοσο δυνατα που ολοι οι πονοι σου να γινονται σκονη.

8 σχόλια:

Rania είπε...

ρε συγκινηθηκα...

Chris είπε...

Πω ρε φίλε...

Lefki είπε...

Παρε τηλέφωνο ρε.

Ανώνυμος είπε...

Έκανες κάτι πάαααααααρα πολύ καλό μπουγάτσα μου.....Μπράβο σου!
^_^

Unknown είπε...

Πάρε τηλέφωνο. ότι και να ακούσεις θα μπορέσεις να πράξεις αναλόγως.

Unknown είπε...

Glykia mou, kamia fora h dynamh mas mas afhnei kai kanoume pragmata xwris logikh... Mporeis na kaneis ola ta pragmata tou kosmou gia na allakseis auto pou egine, alla auto pou prepei na kaneis einai na vreis th dynamh na synexiseis... Mathe apo ta lathh sou... Sthn telikh ta kalytera mathhmata zwhs einai auta pou ponane... Kai pragmatika mpravo, pou oxi mono ekanes, estw gia mia mera, ena paidi eytyxismeno, eixes kai thn aytognwsia na fygeis prin se dei na lygizeis... Tha eprepe na eisai perhfanh pou ta kataferes estw kai toso... Nomizw oti tha plhgwthei perissotero an emfanisteis. Kalytera katse ekei pou eisai kai kane thn stenaxwria sou dynamh gia thn epomenh fora... Kai kserw oti tha to kaneis!!!

Unknown είπε...

Glykia mou, kamia fora h dynamh mas mas afhnei kai kanoume pragmata xwris logikh... Mporeis na kaneis ola ta pragmata tou kosmou gia na allakseis auto pou egine, alla auto pou prepei na kaneis einai na vreis th dynamh na synexiseis... Mathe apo ta lathh sou... Sthn telikh ta kalytera mathhmata zwhs einai auta pou ponane... Kai pragmatika mpravo, pou oxi mono ekanes, estw gia mia mera, ena paidi eytyxismeno, eixes kai thn aytognwsia na fygeis prin se dei na lygizeis... Tha eprepe na eisai perhfanh pou ta kataferes estw kai toso... Nomizw oti tha plhgwthei perissotero an emfanisteis. Kalytera katse ekei pou eisai kai kane thn stenaxwria sou dynamh gia thn epomenh fora... Kai kserw oti tha to kaneis!!!

Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκες είπε...

Θενκς παιδες.Δεν μπορω να παρω τηλ γτι ειναι πρακτικα αδυνατον δυστυχως,και γτι δεν εχω τα κοτσια επισης.

Και εχω μια ταση για καθυστερημενες-συναισθηματικες-αντιδρασεις.

Και εννοειται οτι μαζευω δυναμεις για την επομενη φορα, οσο και αν παρει .

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p