Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

λεξς

Νομίζω οτι το Υπερφασικό Υπερφυσικό Τέρας Από Μακαρόνια Που Βράζοντας Σχημάτισε Τον Γκόζμο, μοίρασε λέγειν και μπλαμπλα σε αυτούς που δεν μπορούσαν να πουν αυτά που έχουν μέσα τους,για να μην τους κάνει να αισθάνονται τελείως ανάπηροι και αυτιστικοί.
Ετσι, όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη το πρωί, είναι περήφανοι για το ότι τουλάχιστον μπορούν να μιλάνε άπειρες ώρες για θέματα όπως η σούπα με γράμματα και το πως θα έπρεπε να γράφεται το μπλε.

(βέβαια,μερικά πράματα λέγονται καλύτερα χωρίς λέξεις.)

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Η εργασία μου όπως θα έπρεπε να είναι.

Γράφω μια εργασία. Για μια εκπαιδευτική ομάδα. Που έγινε στη σχολή.Και θα έπρεπε να είναι κάπως έτσι.

"Η ομάδα ήτο γαμάτη.Βασικά,σχεδόν ξύπναγα το πρωί για να έρθω.Συναρπαστικό μάθημα, μπράβο σας. Ολα τα υπόλοιπα? Φλυαρίες ...(επιφώνημα περιφρόνησης)Και τι έγινε που Βίωσα και Γω το Αίσθημα Του Αποχωρισμού και του Αγχους του Θανάτου όταν τέλειωσε η ομάδα? Ακόμα βαριέμαι να γράψω την εργασία. Γενικά θα έπρεπε να κάνετε περισσότερο σεξ. Γιατί εμένα κύριοι σήμερα δεν με αφήσατε να κάνω.Για να γράψω 5 σελίδες με χαωτικά συνδεδεμένες μετασκέψεις, τοποθετημένες σε ψυχαναλυτική σειρά.Καταστροφή. Μερικές φορές αξιαγάπητε καθηγητή(μπάι δε γουαίη έχετε τις περιεργότερες ρυτίδες έβερ) ,όπως είπε ο Φρόυντ, η όπως θα έπρεπε να είχε πει ο Φρόυντ σε περίπτωση που δεν το είχε πει, ένα μήλο ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ.Μήλο γιου νόου.Το τρως, το κάνεις μηλόπιτα, και δεν συμβολίζει απαραίτητα την Εννοια της Ομαδικής Μήτρας συμπυκνωμένη σε φρούτο. Πάντως μπράβο που κάνατε την ομάδα, εμένα μου άρεσε, και χαιρετίσματα στον πρύτανη."


Μααααααααα.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Αλόχα.

Σκεφτόμουνα σήμερα μερικά πράγματα για τις σκέψεις μου. Οι σκέψεις μου σε γενικές γραμμές είναι επαναλαμβανόμενες και βαρετές.Συνδέονται μεταξύ τους με περίεργους τρόπους, που είναι επίσης περίεργα επαναλαμβανόμενοι και βαρετοί. Όταν κοιμάμαι, οι σκέψεις μου συνδέονται με ακόμα πιο περίεργους τρόπους, που μπορεί να είναι λιγότερο βαρετοί, αλλά είναι αρκετά επαναλαμβανόμενοι.

Γενικά, υπάρχουν πιο όμορφα πράματα από τις σκέψεις. Τις είχα σε υπόληψη, μέχρι που σταμάτησα να τις έχω σε υπόληψη. Μπορείς να νιώσεις πχ, αν κάποιος σε τσιμπήσει στο μπράτσο, και μετα να σκεφτείς "όου,κάποιος με τσίμπησε, μήπως είναι ο σχιζοφρενηςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα ,κουτουλου"η μπορείς να σκεφτείς "μήπως το φαντάστηκα και είμαι εγώ που αυτοτσιμπιέμαι και είμαι ο σχιζοφρενήςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα" η πάλι να σκεφτείς κάτι σε σχέση με την τέχνη και τον άθρωπο με θρ κεφαλαίο, αλλα ενπασειπεριπτώση, η αλήθεια θα είναι δύο πράματα, το ένα οτι κάποιος σε τσίμπησε στο μπράτσο και το άλλο ότι μετά σκέφτηκες ένα σωρό μπούρδες.

Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά δεν ξέρω. Είχα σκεφτεί ένα σωρό σκέψεις να γράψω.

Αλλά τις ξέχασα.

Κάποιος να με τσιμπήσει.


(Ο τελευταίος μήνας έχει επιτέλους γεύση.Γεύση καφέ και γλυκό.Οι μήνες έχουν γεύση όταν είναι Ιανουάριοι. Και Φεβρουάριοι.Και όταν είναι ωραίοι.Οταν είναι Φεβρουάριοι, η περίοδος μου μετατρέπεται σε Σφαγή, και εγώ τρώω μπουγάτσα ενώ ο Αττίλας ο Κατακτητής παίζει κιθάρα. Σουρεάλ. Γιατί σας αξίζει.)

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Προσπάθησα.

Προσπάθησα να γράψω κάτι. Δελαδή πραγματικά το προσπάθησα. Οπότε ομιλώντας λιτά και απέριττα εχω να πώ.

Το δυοχιλιάδεσεννιά πέθανε. Ζήτω το δυοχιλιαδεσεννια.

Το δυοχιλιάδεσδέκα ήρθε. Καλώστο.

Αναρωτιέμαι για πρώτη φορά μήπως τα μαλλιά μου δεν έχουν τη χρηστική αξία που θα πρεπε.

Γιατί να έχω εξεταστική . ΓΟΥΑΗ.

Γιατί να πρέπει να πάω στη δουλειά σήμερα. ΤΕΛ ΜΙ ΓΟΥΑΗ.

Γιατί η γη γυρίζει.

Το μυαλό μου τελευταία έχει πάθει μυαλόπλακα. Κάνει τουτ τουτ και χάσκει.

Οταν λέμε χάσκει δεν εννοούμε χάσκυ.

Και όταν λέμε χάσκυ δεν εννοούμε χάσκει.

Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Η όχι. Η ναι.

Αλόχα.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Γιορτινή ατμόσφαιρα.

Χτες στολίσαμε το εστιατόριο.

Μια σκάλα. Πέντε άντρες.Μια γιρλάντα. Εγώ. Απαλή μουσική ακούγεται στο βάθος .Ενα ζευγάρι τρώει στη γωνία.

-
Είσαι άχρηστος γαμώ το σπίτι σου καργιολόπουστα, έτσι τα βάζουνε τα φωτάκια ρε μαλάκα?

-Κοίτα τον ηλίθιο, σκάσε γαμώ την πουτάνα μου,θα ρθω απο κει να σε πλακώσω στις μπουνιές να πέσεις κάτω ξερός αρχίδι

-Τι κάνετε τόση ώρα ρε γαμώ το χριστό σας γαμώ την παναγία σας έτσι σας είπα να το κάνετε? Κοίτα ρε τα ζώα, κατέβα γαμώ το στανιό σου από τη σκάλα μαλάκα, όλα εγώ πρέπει να τα κάνω?

-Μα...

-Κατέβα κάτω μη σε γαμήσω ανάποδα μαλακιστήρι, κοίτα το μαλάκα πως τα βαλε, τι στε σεις ρε,κατέβα κάτω μη σου σπάσω τα δόντια γαμώ την τύχη μου μέσα

-Χαχαχα κοίτα το ζώο πως τα βαλε χαχαχαχα

-Ναι ρε πουστάρα, εσύ είσαι καλύτερος?Τι γελάς ρε χαχα?

Αχ, Χριστούγεννα, μέρες αγάπης, μέρες χαράς. Αχ. Πάλι γαμήθηκα στα γέλια.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

ΑΧ.

Τελικά, οι μέρες περνούν, άνθρωποι περνούν, καταστάσεις περνούν, αλλά ένα πράμα μένει ίδιο και απαράλλαχτο.

Εγώ, φίλοι μου.

Και επειδή απ όσο έχω καταλάβει δεν μπορούμε εγώ και εγώ να τσακωνόμαστε συνέχεια για το πόσο ίδια και απαράλλαχτη μένουμε, και βαρέθηκα να ακούω φωνές και καβγάδες του τύπου "πάλι έκανες έτσι αυτό που είχες πει ότι δεν θα το ξανακάνεις έτσι τι χάλια είναι αυτά" και τέτχοια, πήρα μια απόφαση.

Από σήμερα, ξεκινάω από το μηδέν.

Να κάνω πάλι τα ίδια και τα ίδια σκατά!

Γιατί όπως και να το κάνουμε, μια νέα αρχή είναι πάντα μια νέα αρχή.

Πάω να ζωγραφίσω την πόρτα της Μόρια στην πόρτα μου.ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ. (-ναι μετά μην έρχεσαι σε μένα να κλαίγεσαι ηλίθια-εγώκλαίγομαι? εσύ γκρινιάζεις χωρίς να κάνεις τίποτα-τι?γκρινιάζω?εσύ γκρίνια τη λες την κριτική?είδες που μας έβγαλαν αυτά που έκανες μέχρι τώρα? ΣΚΑΣΜΟΣ ΣΚΑΣΤΕ ΠΟΥΤΑΝΕΣ )

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Οταν

Οταν το

"Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις, εγώ θα είμαι πάντα εδώ να σε περιμένω"

Γίνεται

"Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις,εγώ δεν ξέρω αν θα είμαι εδώ να σε περιμένω"

Και μετά γίνεται

"Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις, εγώ θα είμαι εκεί που είναι καλύτερο για μένα"

Τότε τα 22 μου χρόνια γίνονται επιτέλους 8.030 αξιόλογες μέρες εμπειρίας.

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p