Φοβοι.
Φοβαμαι εσενα, πρασινο ανθρωπακι.Σε φοβαμαι γιατι μπορεις να με δειρεις και εχουν να με δειρουν απο μικρη.
Φοβαμαι επειδη φοβαμαι τον κοσμο που τρεχει και φοβαται.
Φοβαμαι επειδη μερικες φορες μεσα στον κοσμο νιωθω η μονη που φοβαται.Και η μονη χωρις παθος για πανοπλια.
Και φοβαμαι τη φωτια και τις πετρες ,και φοβαμαι τα οπλα .
Φοβαμαι το μισος. Φοβαμαι το ασπρο-μαυρο. Και φοβαμαι τις αλλαγες , φοβαμαι οτι δεν τις ελεγχω.
Φοβαμαι τη στασιμοτητα ,φοβαμαι οσα μενουν ιδια.
Φοβαμαι μη μου πειραξει κανεις τους δικους μου.
Μερικες φορες σας φοβαμαι ολους, ακομα και μενα.
Αλλα δεν φοβαμαι να φοβαμαι.
Δεν θα κρυψω τους φοβους μου στο ντουλαπι και θα ανοιξω την τηλεοραση.
Θα τους βγαλω εξω να παρουν αερα .Δεν θα εξαφανιστουν.
Αλλα εγω θα ειμαι ελευθερη.
Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(4)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2009
(46)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (2)
ναι, εγω ειμαι.
- Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκες
- Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p
2 σχόλια:
Και πολύ καλά κάνεις διότι το πρόσφορο έδαφος για καλλιέργεια τρομοκρατίας του κράτος είναι ακριβώς ο φόβος.
Το ξέρουν πολύ καλά το παιχνίδι οι Αμερικάνοι και το μαθαίνουν και σε μας.
Φιλικά και με κατανόηση ;)
Χα δεν ξερω τι κανουν οι Αμερικανοι, παντως οι δικοι μας ματαδες ειναι κλωνοποιηση του γκοντζιλα.Σε ολα τα επιπεδα.
Δημοσίευση σχολίου