Βερικοκα.Και αλλα βερικοκα.

Ναι το παραδεχομαστε. Ειμαστε μια κακομαθημενη φοιτητρια που ζει με τους γονεις της, που της πλενουν τα ρουχα της φτιαχνουν φαγητο , και δεν την εχουν στειλει μια φορα να πληρωσει εναν γαμημενο λογαριασμο της δεη. Το λεμε ανοιχτα και ευθαρσως.
Αλλα για εμας τις ανωριμες κακομαθημενες φοιτητριες ερχεται μια στιγμη κρισης. Και ευτυχιας. Η στιγμη που ολοι φευγουν για 2 μηνες και ειμαστε ολομοναχη. Και τοτε? Αρχικα υστερια. Χοροπηδητο σε ολο το σπιτι και μουσικη στο τερμα. Αυτο μεχρι που η μουσικη να καλυφθει απο εναν ηχο που ειχαμε πολυ καιρο να ακουσουμε, καθως συνηθως το ψυγειο ειναι γεματο και σαβουριαζουμε ασυστολα. Ο αποκοσμος ηχος αυτος ειναι το γουργουρητο του στομαχιου μας, που μες στη μαλακια μας εχουμε να του δωσουμε να φαει απο χτες. Αρχικη αντιδραση? ¨ελα μωρε, θα φας αργοτερα" "μα πειναω τωρα" "ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΙΠΑ" Ομως η κατασταση επιμενει ενοχλητικα.Αντιδραση δευτερη? Προσφυγη στο μοναδικο φαγωσιμο που υπαρχει σπιτι. Μακαρονια σκετα. Νταξει. Αλλα σε δυο ωρες εχουμε ξαναπεινασει.Ενοχλητικοι μηχανισμοι αυτοσυντηρησης.
Αντιδραση τριτη? Σκεφτομαστε ως πραγματικα κακομαθημενα οντα "τιι θα εκανε η μαμα μου?" Την παιρνουμε τηλεφωνο.Και τη ρωταμε με επισημο υφος και διψα για γνωση ποιο ειναι το τελετουργικο που πρεπει να ακολουθησουμε για να γινουμε αποδεκτες σε μια λαικη.Ρωταμε και δυο αξιοσεβαστες φιλες για να επικυρωσουμε τα λεγομενα. Πληροφορουμαστε με εκπληξη οτι μπορουμε μονες μας να επιλεξουμε τα φρουτα.Με τα ματια δακρυσμενα απο συγκινηση και οπλισμενες με την υστατη περηφανια μας , ορθωνοντας το αναστημα μας με σθενος, περπαταμε στη λαικη....
Και εκει ανακαλυπτουμε κατι τρομαχτικο και συναμα ανατριχιαστικο και υπεροχο...Ανακαλυπτουμε οτι με ενα ευρω μπορουμε να αγορασουμε πολλα βερικοκα. Για την ακριβεια, μετραμε με λαχταρα 30 βερικοκα ακριβως...Το μυαλο μας αρχιζει να τρεχει. Υπολογιζει ποσα λεφτα εχουμε.Για ποσες εβδομαδες θα μπορουσαμε να συντηρηθουμε με δεκα ευρω, με πεντε, με δυο...! Σκεφτομαστε ποσα λεφτα θα μας περισσεψουν για ηλιθιες αγορες και εξοδους αν φροντισουμε να τρεφομαστε με τριαντα βερικοκα επι τρεις μερες!
Γυριζουμε σπιτι χωρις να εχουμε αγορασει τιποτ αλλο, το μυαλο μας ειναι ακομα απασχολημενο με εκεινα τα τριαντα βερικοκα που στεκουν αγερωχα στο τραπεζι της κουζινας και που αγορασαμε ολομοναχες!Και με τα οποια μπορουμε να τραφουμε για βδομαδες και βδομαδες και βδομαδες αν το προσπαθησουμε!
Και τα οποια μεσα σε δυο μερες εχουν τελειωσει. Και το ηλιθιο μυαλο μας δεν σκεφτηκε να παρει και κατι αλλο. Αντε παλι τα μακαρονια σκετα.Μεχρι να τελειωσει το καλοκαιρι θα χουμε παθει και σκορβουτο εκτος απο μαλακυνση εγκεφαλου.