Παραληρημα 1

Θα θελα να μπορω να ζωγραφισω ενα μεγαλο, πολυπλοκο σχεδιο σε μια μικρη επιφανεια. Μικρη οπως ενα εξογκωμα του σοβα ενος τοιχου ας πουμε. Θα ζωγραφιζα χερια που ανεβαινουν απαλα χαιδευοντας την πλατη μου, και φτανουν στο λαιμο μου και τον κρατανε μαλακα, λιγο πιο σφιχτα, λιγο πιο σφιχτα, δεν μπορω ν ανασανω , τα δαχτυλα γινονται κρυα και σκληρα και νεκρα και η ψυχρα με πνιγει, νιωθω τον αερα στο δερμα μου δεν μπορω να τον ρουφηξω και σκοταδι, ολα μαυρα , σαν μια γραμμη που θα σχεδιαζα με το λεπτο μου μολυβι στο εξογκωμα του σοβα ενος τοιχου.