welcome to tijuana

Σημερα μου χει κολλησει το εξης. Αλλαγες. Ποτε συμβαινουν. Γιατι συμβαινουν. Τις αναγκαζεις να συμβουν. Γινονται μονες τους. Γινονται εκει που δεν τις περιμενεις. Η τις διαισθανεσαι.
Η μεγαλυτερη αλλαγη στη ζωη μου. Πρεπει να ειναι δυο. Μια στα 15. Εκεινη η φαση π ανακαλυπτεις οτι ο κοσμος ειναι ελεεινος. Και μια στα 19. Π ανακαλυπτεις οτι ο κοσμος ειναι ωραιος. Η οχι?
Πως βγαινεις απο Κατι για να μπεις μεσα σε Κατι Αλλο? Χτυπιεσαι και ουρλιαζεις. Περιμενεις απλα να περασει και να σου χτυπησει την πορτα. Αποδεχεσαι την κατασταση και αλλαζει απο μονη της.Ελπιζεις, προσευχεσαι να σου ρθει με το πρωινο ταχυδρομειο.Το συζητας, το ξανασυζητας και βαλτωνεις μεχρι να συνειδητοποιησεις οτι μιλας για κατι ανυπαρκτο. Οτι οι πορτες ειναι παντα ανοιχτες αλλα δν ειναι παντα κανεις ετοιμος να τις δει. Η οτι πρεπει απλα να αρχισεις να κανεις κατι, οτιδηποτε, να κουνησεις ενα πετραδακι, για να σου ρθει η κατολισθηση αλλαγων που δεν ειναι και σιγουρο οτι μπορεις και να τις αντεξεις.Η παντα μπορεις να τις αντεξεις, απλα δεν το ξερεις.
Και μετα οταν ερθουν. Να τρεξεις στη φωλια σου, να χωθεις κατω απ το παπλωμα, να κλεισεις τα ματια, να αρχισεις να λες δυνατα "λαλαλαλαλαλα¨για να μην ακους τιποτα, και να ευχεσαι να ησουν παλι στην κρυπτη.Αλλα ποιος καθεται στην κρυπτη πολυ καιρο.Πρεπει και ν αναπνευσεις.
Καντε ψυχοθεραπεια. Καλο πραμα η ψυχοθεραπεια. Αλλιως? Θ αρχισω τους μπαφους. welcome to tijuana.