Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

*πονηρό χαμόγελο της επιτυχίας*

Λοιπόν, θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ όλα τον εαυτό μου, αν δεν ήμουνα τόσο γαμάτη και υπέροχη και φαντασμαγορική και δεν είχα αντοχές και ψυχικό σθένος και μια κάποια αναισθησία και ένα ες ες στο κεφάλι μου που με κυνηγάει λέγοντας σε άπταιστα γερμανικά "ράους,ράους" , πιστεύω ότι πρώτον ο κόσμος δε θα ήταν ο ίδιος (ρίγος φόβου και πανικού)και δεύτερον ότι δε θα τα κατάφερνα(κραυγή απελπισίας)
Νταξ.Κρατήστε τις αναπνοές σας.ΒΡΗΚΑ ΔΟΥΛΕΙΑ. Αχ το είπα.Βρήκα δουλειά παρασκευοσαββατοκύριακο σε ένα κυριλάτο εστιατόριο στο νεο ψυχικό.Και είμαι βοηθός σερβιτόρου. Και έμαθα να στήνω σερβίτσια με μαχαιροπήρουνα μικρα και μεγάλα και ποτήρια και σουπλά.Και έμαθα να σερβίρω νερό με κυριλάτο τρόπο.Και έμαθα να αλλάζω τασάκια με κυριλάτο τρόπο.Και έμαθα να πηγαίνω μια ψωμιέρα και ένα πιατάκι με ντίπς με το ένα χέρι και να κρατάω πολλά ποτήρια με το ένα χέρι και να γυαλίζω μαχαιροπήρουνα και να λέω "στην υγειά σας" και να κάνω χίλια δυό χρήσιμα πράματα που (έκπληκτο ύφος) δεν μαθαίνουμε εκεί στις ψυχολογίες.
Αυτά είναι τα καλά. Τα κακά είναι ότι γίνεται τόσο της πουτάνας, και έχει τόσο τρέξιμο(κυριολεκτικά τρέξιμο πάνω κάτω) που δεν προλαβαίνεις να κατουρήσεις. Για την ακρίβεια, δεν προλαβαίνεις ούτε κάν να σκεφτείς αν κατουριέσαι ή όχι. Και αν κατουριέσαι, απ την τρεχάλα πανω κατω , δεν το καταλαβαίνεις. Οκ φτάνει με το κατούρημα. Πολύ κουβάλημα , πολλή σωματική κούραση,πολύ άγχος, και δυστυχώς πολλές πληγές στα πόδια και πονεμένα χεράκια και γονατάκια. Αλλά γουστάρω.8 ώρες τρέχω και δεν σκέφτομαι τίποτα! Σαν μαστούρα είναι!
Είμαι η μοναδική κοπέλα.Οι άλλες πεθάνανε από την κούραση και τις έχουν θαμμένες στον κήπο.Οχι, βασικά είμαι όντως η μοναδική κοπέλα και μάλλον η μοναδική με μηδαμινή εμπειρία από σερβιτοριλίκι.Τώρα γιατί με προσλάβανε δεν ξέρω, αλλά πιστεύω πως θα γίνω και πολύ προφέσιοναλ. Θα μάθω να κρατάω πέντε πιάτα στο ένα χέρι και δύο στο άλλο (ναι οι άλλοι το κάνουν ΟΛΟΙ) και δίσκο και τα συναφή.Μεχρι τώρα δεν έχω σπάσει κάτι.Αλλά ντάξει έχουμε καιρό για να τα κάνω ρημαδιό.
Το καλό είναι ότι τα τιπς δεν είναι ποτέ λιγότερο από 20 ευρά το άτομο τη μέρα.(Το φθηνότερο πιάτο είναι ούτως η άλλως 15 ευρά) Θα βγάλω λεφτά. ΛΕΦΤΑ.
Νταξ, αν σε κάνα μήνα με μαζεύουνε με το κουταλάκι, βλέπουμε.
Θα χρειαστούν πολλά κουταλάκια.

4 σχόλια:

Flonsavardu είπε...

χαχαχαχαχα. συγχαρητήρια αγαπητό μου παιδί που βρήκες δουλειά! πρώτη φορά βλέπω τέτοια χαρά για το σερβιτοριλίκι. είναι ομολογουμένως εξαντλητικό, ειδικά σε εστιατόριο, και δεν θα το έκανα που να με πλήρωναν. χα, κακό αστείο.

Loud Melody είπε...

Μπράβο μπουγάτσα, καλό κουράγιο. Κι αν είναι θα κρατάω κι εγώ ένα κουταλάκι μαζί μου... :P

Parakmiako Ergaleio είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΜΟΥΥΥΥΥΥ! Και τα τιπς γαμούν βλέπω ;-)
Πλάκα πλάκα βλέπω σχεδόν όλες μας βρήκαμε δουλειά τον τελευταίο μήνα! Πετάει η ομάδα!

[ps: Στο μενού έχει κανα φαΐ που να τρώω κι εγώ?]

Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκες είπε...

-Ευχαριστώωωω! Μα είναι να μη χαίρομαι που ψάχνω τόσο καιρό???Που ξέρεις, μπορεί να υπάρχουν και εθελόντριες σερβιτόρες κάπου!

-Του γλυκού, του γλυκου! Είναι πιο κομψά.

-Κοίταξε, πιστεύω ότι το πιό δύσκολο πράγμα για ένα εστιατόριο θα ήταν να έχει φαγητά που τρώς εσύ.χαχαχχαχαχα
Απ όλα έχει βρε!

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p