Στοργή και προδέρμ

Γαμώτο.

Θέλω να γράψω κάτι και το μόνο που περιέχει το κεφάλι μου είναι άγχος.Πίεση, άγχος, πίεση άγχος, πίεση.Εξεταστική. Πρακτική. Βρες δουλειά.Κάνε καβγάδες. Σήκω το πρωί. Φάε.(ακόμα και το φαϊ ρε πούστη υποχρέωση)Περπάτα. Προσωπική ζωή? Απέκτησε!Κοιμήσου.Ξύπνα.Διάβασε.Θύμωσε. Χάρσου. (προστακτική του χαίρομαι)

Μα που ήταν αυτά τα εσωτερικά ες ες τόσα χρόνια?Σωματικά έχω κλατάρει, τα συστήματα έχουν αρχίσει και βραχυκυκλώνουν, το μόνο που με πιάνει ακόμα όπως πριν είναι ο καφές, αλλά πόσους εσπρέσους μπορώ να πίνω χωρίς να καταλήξω να βλέπω ηλεκτροφόρα σύρματα να χορεύουν ρούμπα στην πλάτη του δίπλα τύπου?

Θέλω να κάνω φαστ φοργουαρντ αυτό το μήνα, και να πάω κατευθείαν στον επόμενο. Να έχω βρει δουλειά, να έχω τελειώσει με την εξεταστική, να έχω αρχίσει πρακτική, και όταν θα χω χρόνο μετά απο όλα αυτά, δηλαδή ποτέ, να κάθομαι να πίνω με ηρεμία τις πολυβιταμίνες μου, τους σιδήρους και τα ασβέστια σκεπτόμενη "ω, τα κατάφερα" και νιώθωντας τη βαθειά μαζοχιστική εξάντληση της υπερκόπωσης.

Ομορφος κόσμος.