Είπε η Βάσια, και άναψαν όλα τα φώτα.

Καφές , ήλιος, μεσημέρι, χαχανητά. Ενας παππούς που θέλει να μου κάνει το πορτραίτο. Σουβλάκια, πίτες, καπουτσίνοι. Και κουβεντούλα.
"Ποιά απογεύματα έχεις ελεύθερα?"
"Κάτσε να βγάλω την ατζέντα μου να σου πω"
"Κάτσε, θα σε σημειώσω, Βάσια ελεύθερη Τρίτες και Πεμπτες"
"Παρασκευή?"
"Δουλεύω μέχρι τις δύο"
"Δευτέρα?"
"Δουλεύω εγώ"

Χαχαχα πως γίναμε έτσι. Φωτογραφίες στα γκραφιτι των Εξαρχείων. No more heroes εγω, the only solution εσυ. Ανάσα τα καφεδάκια. Και μια αίσθηση φρεσκάδας που μου χε λείψει.

"Ρε, γιατί δεν ανάβουν τα φώτα?" (βλέπε τίτλο)

(ρε το ποδήλατο είναι ωραίο δεν είχα κατσει ποτέ στο ποδήλατο και ο καπουτσίνος ήτο καλός.)