Αθωότητα.

Βασικά, δεν είναι ότι θέλω να ρίξω τις ευθύνες αλλού, αλλά εγώ είμαι έτσι επειδή η ποτάνα η κενωνία με κατάντησε, επειδή αυτός μου μίλησε άσχημα χτες, επειδή η μάνα μου όταν ήμουνα μικρή με έπλενε με σαπούνι μασσαλίας, επειδή έχυσαν ντοματόζουμο στο ποτό μου, επειδή γενικά όλοι είναι σκάρτοι και με επηρεάζουν, και χτες πέθανε και η χελώνα μου, επειδή αυτα τα γαμοκαλσόν τα φτιάχνουν έτσι ώστε να σκίζονται κάθε τρεις και λίγο, επειδή έτσι το ήθελε ο Ακετσαπελκοατλ και το Μεγάλο Ιερό Μαμούθ, επειδή κάθε φορά που ρίχνω ζάρι φέρνω ασόδυο,και να σε πω και κάτι?

Δεν είναι ότι φταις ακριβώς εσύ, δηλαδή μην το πάρεις προσωπικά, αλλά αν εσύ χτες δεν είχες βρεθεί στο δρόμο μου τυχαία και δεν μου είχες πατήσει το νυχάκι μου, δεν θα σκεφτόμουνα ότι η ζωή είναι μάταιη και δεν θα με πιάνανε πάλι τα αυτοκτονικά μου, και στο κάτω κάτω όταν μου περνούσανε τα αυτοκτονικά μου δε θα σκεφτόμουνα ποτέ "Αφού ζω εγώ, ας πεθάνει η γάτα μου", και δεν θα την έβραζα για μεσημεριανό.

Ελπίζω κάποια στιγμή να ξεφύγεις απ τις τύψεις σου και να καταφέρεις να νιώσεις τόσο αθώα όσο εγω.Σκουπίδι.Το γατάκι τι σου φταιγε μωρη?

Αχ.