tag:blogger.com,1999:blog-31255752276051541082024-03-05T11:02:27.774+02:00Προσγειωθηκε η μπουγατσα,ακρη μαγκεςΥποουδικά μηνύματα αυτοίασης και άλλες πίπεςΠροσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.comBlogger102125tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-3716436883379272102010-03-09T22:24:00.003+02:002010-03-09T22:37:43.945+02:00λεξςΝομίζω οτι το Υπερφασικό Υπερφυσικό Τέρας Από Μακαρόνια Που Βράζοντας Σχημάτισε Τον Γκόζμο, μοίρασε λέγειν και μπλαμπλα σε αυτούς που δεν μπορούσαν να πουν αυτά που έχουν μέσα τους,για να μην τους κάνει να αισθάνονται τελείως ανάπηροι και αυτιστικοί.<br /> Ετσι, όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη το πρωί, είναι περήφανοι για το ότι τουλάχιστον μπορούν να μιλάνε άπειρες ώρες για θέματα όπως η σούπα με γράμματα και το πως θα έπρεπε να γράφεται το μπλε.<br /><br />(βέβαια,μερικά πράματα λέγονται καλύτερα χωρίς λέξεις.)Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-79648391087525266422010-02-17T20:58:00.002+02:002010-02-17T21:12:02.066+02:00Η εργασία μου όπως θα έπρεπε να είναι.Γράφω μια εργασία. Για μια εκπαιδευτική ομάδα. Που έγινε στη σχολή.Και θα έπρεπε να είναι κάπως έτσι.<br /><br />"Η ομάδα ήτο γαμάτη.Βασικά,σχεδόν ξύπναγα το πρωί για να έρθω.Συναρπαστικό μάθημα, μπράβο σας. Ολα τα υπόλοιπα? Φλυαρίες ...(επιφώνημα περιφρόνησης)Και τι έγινε που Βίωσα και Γω το Αίσθημα Του Αποχωρισμού και του Αγχους του Θανάτου όταν τέλειωσε η ομάδα? Ακόμα βαριέμαι να γράψω την εργασία. Γενικά θα έπρεπε να κάνετε περισσότερο σεξ. Γιατί εμένα κύριοι σήμερα δεν με αφήσατε να κάνω.Για να γράψω 5 σελίδες με χαωτικά συνδεδεμένες μετασκέψεις, τοποθετημένες σε ψυχαναλυτική σειρά.Καταστροφή. Μερικές φορές αξιαγάπητε καθηγητή(μπάι δε γουαίη έχετε τις περιεργότερες ρυτίδες έβερ) ,όπως είπε ο Φρόυντ, η όπως θα έπρεπε να είχε πει ο Φρόυντ σε περίπτωση που δεν το είχε πει, ένα μήλο ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ.Μήλο γιου νόου.Το τρως, το κάνεις μηλόπιτα, και δεν συμβολίζει απαραίτητα την Εννοια της Ομαδικής Μήτρας συμπυκνωμένη σε φρούτο. Πάντως μπράβο που κάνατε την ομάδα, εμένα μου άρεσε, και χαιρετίσματα στον πρύτανη."<br /><br /><br />Μααααααααα.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-43572023451491217682010-02-07T00:39:00.003+02:002010-02-07T00:59:11.781+02:00Αλόχα.Σκεφτόμουνα σήμερα μερικά πράγματα για τις σκέψεις μου. Οι σκέψεις μου σε γενικές γραμμές είναι επαναλαμβανόμενες και βαρετές.Συνδέονται μεταξύ τους με περίεργους τρόπους, που είναι επίσης περίεργα επαναλαμβανόμενοι και βαρετοί. Όταν κοιμάμαι, οι σκέψεις μου συνδέονται με ακόμα πιο περίεργους τρόπους, που μπορεί να είναι λιγότερο βαρετοί, αλλά είναι αρκετά επαναλαμβανόμενοι.<br /><br /> Γενικά, υπάρχουν πιο όμορφα πράματα από τις σκέψεις. Τις είχα σε υπόληψη, μέχρι που σταμάτησα να τις έχω σε υπόληψη. Μπορείς να νιώσεις πχ, αν κάποιος σε τσιμπήσει στο μπράτσο, και μετα να σκεφτείς "όου,κάποιος με τσίμπησε, μήπως είναι ο σχιζοφρενηςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα ,κουτουλου"η μπορείς να σκεφτείς "μήπως το φαντάστηκα και είμαι εγώ που αυτοτσιμπιέμαι και είμαι ο σχιζοφρενήςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα" η πάλι να σκεφτείς κάτι σε σχέση με την τέχνη και τον άθρωπο με θρ κεφαλαίο, αλλα ενπασειπεριπτώση, η αλήθεια θα είναι δύο πράματα, το ένα οτι κάποιος σε τσίμπησε στο μπράτσο και το άλλο ότι μετά σκέφτηκες ένα σωρό μπούρδες.<br /><br />Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά δεν ξέρω. Είχα σκεφτεί ένα σωρό σκέψεις να γράψω.<br /><br />Αλλά τις ξέχασα.<br /><br />Κάποιος να με τσιμπήσει.<br /><br /><br />(Ο τελευταίος μήνας έχει επιτέλους γεύση.Γεύση καφέ και γλυκό.Οι μήνες έχουν γεύση όταν είναι Ιανουάριοι. Και Φεβρουάριοι.Και όταν είναι ωραίοι.Οταν είναι Φεβρουάριοι, η περίοδος μου μετατρέπεται σε Σφαγή, και εγώ τρώω μπουγάτσα ενώ ο Αττίλας ο Κατακτητής παίζει κιθάρα. Σουρεάλ. Γιατί σας αξίζει.)Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-46596281407665811852010-01-08T15:45:00.002+02:002010-01-08T15:52:18.885+02:00Προσπάθησα.Προσπάθησα να γράψω κάτι. Δελαδή πραγματικά το προσπάθησα. Οπότε ομιλώντας λιτά και απέριττα εχω να πώ.<br /><br />Το δυοχιλιάδεσεννιά πέθανε. Ζήτω το δυοχιλιαδεσεννια.<br /><br />Το δυοχιλιάδεσδέκα ήρθε. Καλώστο.<br /><br />Αναρωτιέμαι για πρώτη φορά μήπως τα μαλλιά μου δεν έχουν τη χρηστική αξία που θα πρεπε.<br /><br />Γιατί να έχω εξεταστική . ΓΟΥΑΗ.<br /><br />Γιατί να πρέπει να πάω στη δουλειά σήμερα. ΤΕΛ ΜΙ ΓΟΥΑΗ.<br /><br />Γιατί η γη γυρίζει.<br /><br />Το μυαλό μου τελευταία έχει πάθει μυαλόπλακα. Κάνει τουτ τουτ και χάσκει.<br /><br />Οταν λέμε χάσκει δεν εννοούμε χάσκυ.<br /><br />Και όταν λέμε χάσκυ δεν εννοούμε χάσκει.<br /><br />Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Η όχι. Η ναι.<br /><br />Αλόχα.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-11198209708386445842009-12-07T23:33:00.003+02:002009-12-07T23:43:21.655+02:00Γιορτινή ατμόσφαιρα.Χτες στολίσαμε το εστιατόριο.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Μια σκάλα. Πέντε άντρες.Μια γιρλάντα. Εγώ. Απαλή μουσική ακούγεται στο βάθος .Ενα ζευγάρι τρώει στη γωνία.<br /><br />-</span>Είσαι άχρηστος γαμώ το σπίτι σου καργιολόπουστα, έτσι τα βάζουνε τα φωτάκια ρε μαλάκα?<br /><br />-Κοίτα τον ηλίθιο, σκάσε γαμώ την πουτάνα μου,θα ρθω απο κει να σε πλακώσω στις μπουνιές να πέσεις κάτω ξερός αρχίδι<br /><br />-Τι κάνετε τόση ώρα ρε γαμώ το χριστό σας γαμώ την παναγία σας έτσι σας είπα να το κάνετε? Κοίτα ρε τα ζώα, κατέβα γαμώ το στανιό σου από τη σκάλα μαλάκα, όλα εγώ πρέπει να τα κάνω?<br /><br />-Μα...<br /><br />-Κατέβα κάτω μη σε γαμήσω ανάποδα μαλακιστήρι, κοίτα το μαλάκα πως τα βαλε, τι στε σεις ρε,κατέβα κάτω μη σου σπάσω τα δόντια γαμώ την τύχη μου μέσα<br /><br />-Χαχαχα κοίτα το ζώο πως τα βαλε χαχαχαχα<br /><br />-Ναι ρε πουστάρα, εσύ είσαι καλύτερος?Τι γελάς ρε χαχα?<br /><br /><span style="font-style: italic;">Αχ, Χριστούγεννα, μέρες αγάπης, μέρες χαράς. Αχ. Πάλι γαμήθηκα στα γέλια.</span>Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-30370127797251135932009-11-27T11:43:00.002+02:002009-11-27T11:52:58.331+02:00ΑΧ.Τελικά, οι μέρες περνούν, άνθρωποι περνούν, καταστάσεις περνούν, αλλά ένα πράμα μένει ίδιο και απαράλλαχτο.<br /><br /> Εγώ, φίλοι μου.<br /><br /> Και επειδή απ όσο έχω καταλάβει δεν μπορούμε εγώ και εγώ να τσακωνόμαστε συνέχεια για το πόσο ίδια και απαράλλαχτη μένουμε, και βαρέθηκα να ακούω φωνές και καβγάδες του τύπου "πάλι έκανες έτσι αυτό που είχες πει ότι δεν θα το ξανακάνεις έτσι τι χάλια είναι αυτά" και τέτχοια, πήρα μια απόφαση.<br /><br />Από σήμερα, ξεκινάω από το μηδέν.<br /><br />Να κάνω πάλι τα ίδια και τα ίδια σκατά!<br /><br />Γιατί όπως και να το κάνουμε, μια νέα αρχή είναι πάντα μια νέα αρχή.<br /><br />Πάω να ζωγραφίσω την πόρτα της Μόρια στην πόρτα μου.ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ. (-<span style="font-style: italic;">ναι μετά μην έρχεσαι σε μένα να κλαίγεσαι ηλίθια-εγώκλαίγομαι? εσύ γκρινιάζεις χωρίς να κάνεις τίποτα-τι?γκρινιάζω?εσύ γκρίνια τη λες την κριτική?είδες που μας έβγαλαν αυτά που έκανες μέχρι τώρα? ΣΚΑΣΜΟΣ ΣΚΑΣΤΕ ΠΟΥΤΑΝΕΣ )</span>Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-44168644457228948952009-11-20T13:35:00.002+02:002009-11-20T13:41:00.660+02:00ΟτανΟταν το<br /><br />"Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις, εγώ θα είμαι πάντα εδώ να σε περιμένω"<br /><br />Γίνεται<br /><br />"Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις,εγώ δεν ξέρω αν θα είμαι εδώ να σε περιμένω"<br /><br />Και μετά γίνεται<br /><br />"Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις, εγώ θα είμαι εκεί που είναι καλύτερο για μένα"<br /><br />Τότε τα 22 μου χρόνια γίνονται επιτέλους 8.030 αξιόλογες μέρες εμπειρίας.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-41114397818434038962009-11-16T17:46:00.002+02:002009-11-16T17:53:51.764+02:00Αρχίδια με ρίγανηΜου έχουν πει ψέμματα. Πολλές φορές. Εχω δει ανθρώπους να λένε ψέμματα. Εξωφρενικά και παρανοικά προφανή συνήθως. Απ την πρακτική μου έχω την εμπειρία να γνωρίζω άτομα που το 80% αυτών που λένε είναι ψέμματα.<br /><br />Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να δίνω σημασία στη φωνούλα μέσα μου που λέει "σε δουλεύουν" και τη βουλώνω με το "ΣΚΑΣΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΚΑΣΕ"<br /><br />Ναι, οι άνθρωποι είναι καλοί, και ναι, κάποιοι από αυτούς σε φλομώνουν στο ψέμμα, σου τη φέρνουν από πίσω και σ εκμεταλλεύονται.<br /><br />Η επιλέγεις να το δεις όπως είναι, η επιλέγεις να κάνεις ότι δεν υπάρχει.<br /><br />(Γιατί θέλω τόσο μα τόσο να κάνω ότι δεν υπάρχει?)Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-8214711530420503152009-11-11T20:31:00.001+02:002009-11-11T20:38:40.006+02:00Είπε η Βάσια, και άναψαν όλα τα φώτα.Καφές , ήλιος, μεσημέρι, χαχανητά. Ενας παππούς που θέλει να μου κάνει το πορτραίτο. Σουβλάκια, πίτες, καπουτσίνοι. Και κουβεντούλα.<br /> "Ποιά απογεύματα έχεις ελεύθερα?"<br /> "Κάτσε να βγάλω την ατζέντα μου να σου πω"<br /> "Κάτσε, θα σε σημειώσω, Βάσια ελεύθερη Τρίτες και Πεμπτες"<br /> "Παρασκευή?"<br /> "Δουλεύω μέχρι τις δύο"<br /> "Δευτέρα?"<br /> "Δουλεύω εγώ"<br /><br />Χαχαχα πως γίναμε έτσι. Φωτογραφίες στα γκραφιτι των Εξαρχείων. No more heroes εγω, the only solution εσυ. Ανάσα τα καφεδάκια. Και μια αίσθηση φρεσκάδας που μου χε λείψει.<br /><br />"Ρε, γιατί δεν ανάβουν τα φώτα?" (βλέπε τίτλο)<br /><br />(ρε το ποδήλατο είναι ωραίο δεν είχα κατσει ποτέ στο ποδήλατο και ο καπουτσίνος ήτο καλός.)Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-63486062934992823842009-11-10T12:17:00.003+02:002009-11-10T13:09:12.861+02:00Γραφειοκρατίες.Οχι. Δεν είναι οτι φοβάμαι τις γραφειοκρατίες. Δηλαδή, δεν είναι ακριβώς φόβος. Είναι αυτή η αλλοπρόσαλλη αίσθηση που έχω καμιά φορά μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, που μετράω υποτίθεται κάτι μανιωδώς και κάνω λάθος και μετά το ξαναμετράω και έχω λιώσει στο άγχος λέγοντας συλλαβιστά "δε-κα-τεσ-σε-ρα, δε-κα-πεντε,αργκ"<br /> Μπαίνω συνήθως στο εκάστοτε κτίριο με δέος. Γουρλώνω τα μάτια. Και μετά τινάζομαι με αυτοπεποίθηση(φέικ αυτοπεποίθηση) , βάζω το τεχνητό υπερμεγέθες χαμόγελο σέρβις(αυτό με το οποίο λέω "καλησπέρα σας" στο εστιατόριο) και πλησιάζω κάποιον που φαίνεται να ξέρει. Αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι και μια γριά που εκπέμπει νόου χάου. Παίρνω μια καλή διαφραγματική αναπνοή για να ακουστεί η φωνή μου, και λέω "Καλημέρα σας!Να σας κάνω μια ερώτηση." σαν να παίρνω συνέντευξη ένα πράμα. Οταν ακούσω την απάντηση συνήθως δεν την ακούω. Οπότε επαναλαμβάνω με το ίδιο φέικ ύφος αυτοπεποίθησης "Πείτε μου ξανά, το τελευταίο δεν το άκουσα, σε ποιόν όροφο?"<br /> Και μετά έρχεται το δύσκολο. Αν υπάρχει χαρτάκι προτεραιότητας, καρφώνω το βλέμμα μου στο πινακάκι με τους αριθμούς και δεν τολμάω να κουνηθώ μήπως μου ξεφύγει ο αριθμός μου.Τσεκάρω και ξανατσεκάρω τα δικαιολογητικά. Κοιτάω τους δίπλα μήπως έχουν κάνα δικαιολογητικό που εμένα μου ξέφυγε.Τους ακούω προσεκτικά μήπως ξέρουν κάτι που δεν ξέρω.Παράλληλα λέω απο μέσα μου "κάνενατελειώνωσήμερακάνενατελειώνωσήμερα" και τσεκάρω φατσικά τους υπαλλήλους προσπαθώντας να αποφασίσω ποιός πιστεύω ότι θα ήταν πιό εξυπηρετικός και λέω "μακάριναπάωστοδεύτεροπαραθυράκι".<br /> Και μετά έρχεται ο αριθμός μου.Πετάγομαι με πάθος. Παίρνω την καλύτερη διαφραγματική αναπνοή που έχω, αλλα βγάζω τον αέρα πριν αρχίσω να μιλάω , οπότε το αποτέλεσμα είναι συνήθως "Φσσσσσσσσ............<span style="font-style: italic;">Γειασαςένααποτέτοιοθαήθελαναβγάλω"</span> στο οποίο ο υπάλληλος απαντάει με ενα "ΤΙ ΛΕΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΔΕΝ Σ ΑΚΟΥΩ" και εκεί είναι το σημείο που τινάζομαι πάλι με φέικ αυτοπεποίθηση, ξαναπαίρνω αναπνοή απ το στομάχι, και λέω με δύναμη και πυγμή "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ ΕΝΑ ΑΠΟΤΕΤΟΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΓΑΛΩ"Με τρεμάμενα χέρια βγάζω όολα μου τα δικαιολογητικά συν μερικά που δεν χρειάζονται συνήθως ,λόγω κεκτημένης ταχύτητας("αυτό τι είναι? Πάσο. Οχι δεσποινίς, δεν χρειαζόμαστε το πάσο σας, ορίστε,ούτε το δίπλωμα σας, ούτε βεβαίωση σπουδών")<br /> Και μετά έρχεται η πολυαναμενόμενη στιγμή. Η πολυαναμενόμενη στιγμή συμβαίνει πάντα. Ειναι εκείνη η στιγμή που αναστενάζω, λέω από μέσα μου "καλά είμαι θεά, τα κατάφερα" και σκέφτομαι με τι να ανταμείψω τον εαυτό μου. Η πολυαναμενόμενη στιγμή περιλαμβάνει πάντα μια αίσθηση ανακούφισης που συνοδεύεται απο τη φωνή του υπαλλήλου, η οποία μου λέει "Δεσποινίς δεν μπορώ να σας το βγάλω, η φωτοτυπία της φωτοτυπίας της βεβαίωσης πρέπει να είναι επικυρωμένη, και πρέπει να έρθετε πριν από την ημερομηνία που γράφει η αίτηση,ελάτε αύριο και φέρτε και διαβατήριο"<br /> Η διαφραγματική αναπνοή πάει στο διάολο. "<span style="font-style: italic;">Μα πήρα τηλέφωνο χτες και μου είπαν ότι η φωτοτυπία δεν χρειάζεται να είναι επικυρωμένη, αχ δεν το πιστεύω, μη μου το κάνετε αυτό"</span> Η φέικ αυτοπεποίθηση μου έχει πάει στο διάολο και μου ανεβαίνουν διόλου φέικ δάκρυα νεύρων στα μάτια.Ο υπάλληλος μπορεί να αντιδράσει με σταρχιδισμό, η αν πέσω σε κάναν ευαίσθητο, θα συμβεί το εξής. "ΚΩΣΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟΤΕΤΟΙΟ Η ΦΩΤΟΤΥΠΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΤΥΠΙΑΣ ΤΗΣ ΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΥΡΩΜΕΝΗ ΕΤΣΙ? ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΒΓΑΛΩ?"Απ το βάθος μπορεί και ν ακουστεί ένα "<span style="font-style: italic;">ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, Η ΕΠΙΚΥΡΩΜΕΝΗ ΦΩΤΟΤΥΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΑΛΛΟ, ΒΓΑΛΤΗΣ ΤΟ ΑΠΟΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕ"<br /> </span>Ενα χαμόγελο διαγράφεται στο παραλίγο ξεφτιλιστικά κλαμμένο μούτρο μου. Η φάτσα απόλυτης απελπισίας μετατρέπεται σε φάτσα απόλυτης έκστασης. "Αχ πάλι καλά! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!"Για λίγα δευτερόλεπτα είμαι έτοιμη να κάτσω στον υπάλληλο. Μετά συνέρχομαι, ξανατινάζομαι με αυτοπεποίθηση, και φεύγω κουνώντας τον κώλο μου με επιτυχία.<br /> Μόλις βγώ από το κτίριο κρατάω το αποτέτοιο παραμάσχαλα σαν να ήτο τοπολυτιμότεροπράμαστον κόσμο. Χαμογελάω στους περαστικούς και παίρνω τηλέφωνα για να πω "Εβγαλα αποτέτοιο!!!! Μαλάκα έβγαλα αποτέτοιο!! Παραλίγο δε θα μου το βγάζανε αλλά μου το βγάλανε!! Αααχ!!"<br /> Και μετά αγαπάω όλο τον κόσμο.Αν όμως χρειαστεί τελικά να επιστρέψω την επόμενη μέρα με διαβατήριο, πιστοποιητικό μελλοντικού θανάτου και βεβαίωση ότι επιβεβαιώνεται η επικυρωμένη βεβαίωση, καλύτερα να μην είστε μπροστά μου.<br /> Αυτά. Μου εύχομαι καλή επιτυχία για αύριο.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-87784782095048223162009-11-06T20:26:00.003+02:002009-11-06T20:56:52.862+02:00Τουναιτ αι αμ γκόινγκ του γκετ ντράνκ.Θα γράψω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι.<br /><br /> Σκέφτομαι ότι πρέπει να προλάβω να κάνω μπάνιο γιατί σήμερα θα βγω μετά απο αιώνες.Αιώνες! Σκέφτομαι το φουστανάκι που αγόρασε η πιστωτική μου και τη δουλειά που βαριέμαι να πάω αύριο,την πρακτική που αρχίζω από δευτέρα. Βασικά σκέφτομαι ότι αν είχα κοιμηθεί περισσότερο το βράδυ θα ήμουνα πιο ξεκούραστη.Σκέφτομαι λοιπόν αναπόφευκτα το κουνούπι που με κράτησε ξύπνια όλο το βράδυ.<br /> Βασικά σκέφτομαι ότι δεν ξέρω σε τι είμαι καλή. Παντα πίστευα για τον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα αλλά μετρια. Γράφω μέτρια, ζωγραφίζω μέτρια, χορεύω μέτρια, πλέον σερβίρω μέτρια, τραγουδάω μέτρια,έχω μέτριο ύψος και πάχος, πίνω τον καφέ μέτριο, είμαι μέτρια φοιτήτρια, θα γίνω μέτρια ψυχολόγος , βασικά ψυχοθεραπεύτρια, οι ψυχολόγοι μου τη δίνουν.Είμαι μια μέτρια εθελόντρια . Γενικώς, συνήθως είμαι σε μέτρια διάθεση, ούτε καλή ούτε κακή. Βασικά σκέφτομαι ότι όλα αυτά που μόλις έγραψα είναι αηδίες.<br /> Δεν είμαι μέτρια. Δεν είμαι καλή.Βασικά δεν είμαι ούτε κακή. Ουχμ. Είμαι σε κάποια πράγματα καλύτερη από κάποιους άλλους, και σε κάποια πράγματα χειρότερη από αυτά στα οποία είμαι καλύτερη,και γενικώς επικρατεί μια σύγκριση που δεν θα πρεπε να επικρατεί, γιατί είμαι μια μοναδική ύπαρξη με κατοχυρωμένο κοπιράιτ στα γονίδια. Κάπως συνοψίζονται όλα στο "Πφ, απολύστε με , αλλά ποτέ δεν θα βρείτε ίδια" και θα είναι αλήθεια.Αλλά με τη λογική μου δεν πιστεύω ότι θα με απολύσουν.<br /> Μα γιατί κολλάει το κεφάλι μου. Μετά θυμάμαι τη Βάσια. Σαιχ και αγάπη Βάσια που λες.(Είχαμε μια κουβέντα) Δεν ξέρω.Φταίει η αγαμία για το στρες μου,η μήπως η α-γαπία? Διερωτώμαι εντόνως. Εγώ τόσες ανασφάλειες μαζί δεν τις είχα ποτέ. Ειδικά αυτή την καινούρια. Την "μήπως δεν είμαι αρκετά καλή" . Ω μα κάτι πράματα που συμβαίνουν.<br /> Και δεν το χω μόνο στη δουλειά. Αρχίσαμε. Μηπως δεν είμαι αρκετά όμορφη? Εξυπνη? Ταλαντούχα? Δυνατή? Εξωστρεφής? Κοινωνική? Δυναμική?Μήπως είμαι μια ανθρώπινη χαοτική μάζα κόμπλεξ?Μήπως λέω?<br /> Εκκληση προς τα υπαρξιακά μου να σταματήσουν.Παρακαλούνται να με εγκαταλείψουν και να βρουν άλλο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, γιατί χρειάζομαι αγάπη,σαιχ, στοργή, προδέρμ και μασάζ στην πλάτη που πονάω, και αν συνεχίσω έτσι ο πρώτος άντρας που θα με πλησιάσει σε αυτή την κατάσταση θα πάθει ντουβρουτζά.<br /> "Πες μου, ω Μήτσο. Πιστεύεις ότι ο τρόπος να χειριστώ την κατάσταση είναι να αποδεχτώ την αδυναμία μου να τη χειριστώ, η να αντιπαλέψω αυτό το σαφές ένστινκτο αχρηστίας που με οδηγεί στο να παραδίνομαι άνευ πάλης στις αδυναμίες του χαρακτήρα μου? Πιστεύεις οτί αυτό με κάνει υπερβολικά επιεική με τον εαυτό μου? Γενικά όταν εσύ έχεις κάποια στοιχεία που δεν σου αρέσουν, βασικά για να το κάνω πιό συγκεκριμένο, όταν αυτό που δεν σου αρέσει στον εαυτό σου είναι η αδυναμία σου να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, τι κάνεις? το αποδέχεσαι η όχι? και αν δεν το αποδεχτείς, δεν σημαίνει ότι για άλλη μια φορά υπέκυψες? Και αν το αποδεχτείς, δεν είναι σαν να τα παρατάς? Ε?"<br /> Ναι, καλά καταλάβατε. Πάω να πιώ και να γίνω σκατά, και να σώσω υποψήφιους Μήτσους απ τα Πρόζακ κρατώντας τους σε ασφαλή απόσταση! Σας εύχομαι καλο βράδυ!Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-63067684373856574502009-11-02T19:03:00.003+02:002009-11-02T20:29:35.400+02:00Πσιτ.Παραθέτω μερικές μαλακίες που ακούω κατα καιρούς στη δουλειά μου από συναδέλφους.Καλά να ναι οι άνθρωποι, με τις πίπες τους έχω περάσει και 8 ώρες γελώντας.<br /><br />"Μωρή, πήγαινε ένα Μουνί μ' Αρνί στην κυρία στο 16" (Με σοβαρό ύφος που με κάνει να ρωτήσω και τι είναι)<br /><br />"Πήγαινε ένα νερό στο 11, και χύσε ένα ποτήρι καμπερνέ στον τάφο του κυρίου με το καρό πουκάμισο"<br /><br />Με δυνατη φωνή "Μάλιστα! Φέρε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στην κυρία, το μαντινείας δεν της άρεσε". Μεσα απ τα δόντια του "Πουναστεγνώσειτομουνίτης καργιόλαςγαμώτοσπίτιτης"<br /><br />"Οχι, δεν έβρεχε. Ηταν τα δάκρυα του ουρανού που έχασε έναν άγγελο....εσένα" (επίδειξη προχωρημένης τεχνικής προσέγγισης του άλλου φύλου με το ανάλογο πάντα ονειροπόλο ύφος)<br /><br />Δεν θα παραθέσω συζητήσεις που αναφέρονται στη σεξουαλική ζωή δύσκολων πελατισσών. Πολύ μπιπ θα πέσει. Οπως και δεν θα παραθέσω συζήτηση που άρχιζε με το "Μαλάκα, αν πάω στο αφεντικό και του πω ότι μου σκίσανε τον κώλο και πρέπει να μου τον ράψουνε, θα μου δώσει άδεια?" "Ναι ρε θα σου δώσει, αλλά μετά θα σε λέει πούστη" (...)Δεν θα μιλήσω για ποδόσφαιρο, όπλα,αμάξια,σκηνές με ξυλίκι, στρατό, γκόμενες, δεν θα πω για το "μαλάκα, ήξερα έναν τύπο, σκυλί μαύρο, ξέρεις τι έκανε..?" γιατί δεν θα τελειώσω το ποστ ούτε αύριο.<br /><br />Και μέσα σ όλα αυτά προσθέτουμε και το "χαμογέλα μωρή" (πρέπει να είμαι ευχάριστη με τους πελάτες πσσσσ) που έρχεται πάντα μαζί με το "καλα, μόνη σου γελάς πάλι?"<br /><br />Το γέλιο κάνει καλό πάντως. Α, όταν είστε η τελευταία παρέα σε εστιατόριο η ταβέρνα, μην αναρωτιέστε άδικα αν σας βρίζουν οι σερβιτόροι. Την ίδια ώρα που εσείς αναρωτιέστε, όλοι οι σερβιτόροι μιλάνε διακαώς για το μουνί της μάνας σας , σας λούζουν πατόκορφα με διάφορα κοσμητικά, και εύχονται όλοι μαζί να σας κάτσει το φαϊ στο λαιμό.<br /><br />Αχ το γέλιο κάμνει καλό.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-39012465721571038972009-10-27T21:15:00.004+02:002009-10-27T22:04:15.055+02:00Άστα ΒράσταΘέλω να γράψω κάτι, αλλά δεν ξέρω πολύ καλά πώς θέλω να είναι αυτό. Εχω διάφορα κομμάτια μέσα μου, ένα φρικαρισμένο και χεσμένο μέχρι την κάλτσα, ένα αναίσθητο που κάνει οτι όλα συμβαίνουν σε κάποιον άλλο , ένα χαρούμενο που όλα τ άλλα κομμάτια του γαμάνε την πίστη, ένα θυμωμένο...της πουτάνας.<br /> Δεν είμαι καλή στα συναισθήματα. Μου αρέσει να τα εντοπίζω, να τα παρατηρώ, έως και να τα κρίνω, στους άλλους. Όταν είναι σε μένα, τον πούλο, δεν ξέρω τι να τα κάνω.Σήμερα έχω περάσει από όλα τα στάδια. Χαρά , λύπη , θυμό, απελπισία, λύπη, φόβο. Φόβο κυρίως. Συνειδητοποίησα πόσο αυτοκαταστροφικά μαλάκω έχω υπάρξει. Είμαι καλή στο να το παίζω δυνατή. Φοβάμαι τον καρκίνο? Βουρ εθελόντρια στο ογκολογικό στο παίδων. Φοβάμαι τις εξαρτήσεις? Βουρ πρακτική σε κέντρο απεξάρτησης. Με τα μούτρα.<br /> Και σήμερα έφτασα να αισθάνομαι ότι δεν έχω πια δύναμη να το κάνω αυτό.Ακόμα φοβάμαι. Φοβάμαι μην μου πεθάνουν οι δικοί μου. Και φοβάμαι μην πεθάνω εγώ. Και φοβάμαι τα πράγματα που δεν έχω δοκιμάσει ακόμα.<br /> Σήμερα έφτασα να πω ότι είμαι 22 χρονών και δεν ξέρω πώς να τα αντιμετωπίσω όλα. Δεν ξέρω τι να κάνω μπροστά στην αρρώστια και στο θάνατο. Φοβάμαι τα νοσοκομεία. Ανατριχιάζω ακόμα και με τη μυρωδιά τους. Φοβάμαι τον καρκίνο, φοβάμαι τα χειρουργεία, φοβάμαι τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες και τα μαλλιά που πέφτουν,δεν μπορώ να το παίξω δυνατή, δεν μπορώ πια να κάνω τους άλλους να γελάνε, δεν έχω καν το κουράγιο να ζητήσω στήριξη γιατι ο φόβος μου έχει γαμήσει τον πάτο...<br />Και το βουρ με τα μούτρα δεν πιάνει πια...Δεν μπορείς να συμπέριφέρεσαι σαν να είσαι από ατσάλι όταν είσαι από δέρμα σάρκα και αίμα.Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ...Κουράστηκα να αντέχω...Ακόμα και η δουλειά που βρήκα με αυτό το σκεπτικό ήταν."Θα τα καταφέρω, και ας είμαι άπειρη και γυναίκα, θα τους δείξω εγώ" Για να τους δείξω εγώ, έκανα τα πόδια και τα χέρια μου κιμα... Και τώρα άδειασα.<br /> Πέρυσι θα ήμουν αλλιώς. θα ήμουν όλη μέρα στο νοσοκομείο , θα καθησύχαζα τον κόσμο που θα έπαιρνε τηλέφωνο, θα έκανα τη μάνα μου να γελάει, θα παρηγορούσα τον πατέρα μου,θα έκανα όλο τον κόσμο να γελάει, θα έκλαιγα μόνη μου όταν δεν θα μ έβλεπε κανείς, θα αναλάμβανα όλες τις δουλειές του σπιτιού,θα πάταγα το οφ και δεν θα ένιωθα τίποτα, και θα σήκωνα ότι βάρη μου πασάρανε.Και ίσως μετά να αρρωσταινα. Μόνο όταν αρρωσταίνω σταματάει το ρομποτάκι.<br /> Δεν ξέρω πώς να ελπίζω, και δεν ξέρω πώς να απελπίζομαι. Δεν έχω μέσα μου "όλα θα πάνε καλά". Ούτε ξέρω πως να κυλιέμαι στα πατώματα .Δεν μπορώ να προσευχηθώ. Και δεν τολμάω καν ν ακουμπήσω σε άτομα που μ αγαπάνε, ακόμα και αυτό το φοβάμαι κατά κάποιον τρόπο, λες και οι άλλοι είναι από πορσελάνη και θα σπάσουν.<br /> Αυτή η γκόμενα, η κουλ, που έμπαινε χαμογελαστή στη φρίκη, δεν ξέρω που πήγε...Μου μεινε μόνο ένα κλαμμένο κοριτσάκι που φοβάται το θάνατο και τις αρρώστιες.Και τους αρρώστους ίσως. Και κυρίως αυτή τη στιγμή φοβάται μη χάσει τη μαμά του.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-49063062070349004962009-10-22T14:51:00.002+03:002009-10-23T14:46:09.242+03:00Παραχωμένα.Βαριέμαι.Και απότη βαρεμάρα μου άρχισα να σκαλίζω λίγο τα παραχωμένα. Παραχωμένα είναι τα πόστ που γράφω για να μη δημοσιεύσω ποτέ, απλά για να ξεσπάσω (τα οποία και θα παραμείνουν παραχωμένα) και εκείνα που τα γράφω μεν για να τα βγάλω στη φόρα, αλλά τελευταία στιγμη για αγνωστο λόγο το μετανιώνω και μένουν παραχωμένα. Ε, μερικά έχουν πλάκα. Οπότε επειδή βαριέμαι να γράφω καινούρια, ορίστε.<br /><br />21/9/2009<br /><br />Σήμερα είδα τον Αγγελάκα στην Ομόνοια. Ενα κομματι μου συνέχισε να περπατάει αδιάφορα, και ενα άλλο μου κομμάτι τον πλησίασε και του είπε "Φίλε, με λίγο κόπο μοιάζεις με τον Αγγελάκα". Μου απάντησε "Αυτός είμαι." Αυτό το κομμάτι είχε ακόμα μια ηλίθια ιστορία να διηγείται.<br /><br />Ενα κομμάτι μου χτες το βράδυ κοιμήθηκε στις 11. Ενα άλλο κομμάτι το σκασε απ το σπίτι και βγήκε να πιεί ενα ποτό μόνο του.Γνώρισε το Γεράσιμο που ήταν λιγο Ανώμαλος και Περίεργος , και του ξέφυγε τελευταία στιγμή μπαίνοντας σ ένα ταξί. Αλλη μια ηλίθια ιστορία.<br /><br />Ποτε ποτε νιώθω μόνη μου.Ενα κομμάτι μου γράφει.Ενα άλλο κομμάτι μου φεύγει τρέχοντας και χαιρετάει αγνώστους στο δρόμο, χαμογελάει σε γριές και πρεζάκια και χαρίζει τσίχλες σε γυφτάκια στο θησείο.Αυτό το κομμάτι δεν χρειάζεται να διηγείται ιστορίες.<br /><br />Αραγε ποιά να είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα γειάσου και ένα πάμεγιαένανκαφέ.<br /><br />Μάλλον διαφορά στο κομμάτι που παίζει.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-47037130069321463632009-10-17T13:16:00.002+03:002009-10-17T14:03:29.502+03:00Όμορφα πράματα-Καφές στο κρεβάτι με βροχή.<br /><br />-Ύπνος με τέσσερα μαξιλάρια ,ένα στο κεφάλι, ένα σε κάθε ποδάρι, και ένα για το πονεμένο δεξί χεράκι μου.<br /><br />-Μυρωδιά από ψημένο ψωμί στο εστιατόριο.<br /><br />-Καινούριες κάλτσες μωβ.<br /><br />-Αγκαλιές.<br /><br />-Κουτάλια που λάμπουν. (ναι είναι όμορφα)<br /><br />-Συννεφιασμένα ήσυχα σκοτεινά πρωινά που ξημερώνουν σιγά σιγά.<br /><br />-Πιτζάμες.<br /><br />-Μυρωδιά κόκκινου κρασιού.<br /><br />-Κρύες πατούσες που πατάνε στο παρκέ.<br /><br />-Ομίχλη στο πεζοδρόμιο βράδυ.<br /><br />-Αθλητική εφημερίδα στο μπάνιο.<br /><br />-Πίτσα και παρέα.<br /><br />-Παιδάκια και τούρτα.<br /><br />-Μπλε καθίσματα στο μετρό.<br /><br />-Γκλινγκ γκλινγκ από ποτήρια που κοπανάνε μεταξύ τους.<br /><br />-Χαρωπή "καλημέρα" σε μουτρωμένη δημόσια υπάλληλο.<br /><br />-Μεθυσμένες παρέες στο μετρό.<br /><br />-Μηχανάκι,κρύος αέρας,υπερντελούξ βίλες ψυχικού.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-54059747467343480642009-10-15T14:21:00.002+03:002009-10-15T14:33:12.845+03:00Μικρές Καθημερινές Αυθυποβολές.<span style="font-style: italic;">Αγαπώ τις δημόσιες υπηρεσίες. Με βοηθούν να αισθάνομαι γαλήνια και χαρούμενη.<br /></span><span style="font-style: italic;">Αγαπώ τις δημόσιες υπηρεσίες. Με βοηθούν να αισθάνομαι γαλήνια και χαρούμενη.<br /></span><span style="font-style: italic;">Αγαπώ τις δημόσιες υπηρεσίες. Με βοηθούν να αισθάνομαι γαλήνια και χαρούμενη.<br /></span><span style="font-style: italic;">Αγαπώ τις δημόσιες υπηρεσίες. Με βοηθούν να αισθάνομαι γαλήνια και χαρούμενη.<br /></span><span style="font-style: italic;">Αγαπώ τις δημόσιες υπηρεσίες. Με βοηθούν να αισθάνομαι γαλήνια και χαρούμενη.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Λατρεύω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με τη βροχή.Με βοηθούν να φτάσω στις δημόσιες υπηρεσίες στην ώρα μου, και μυρίζουν όμορφα.</span><br /><span style="font-style: italic;">Λατρεύω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με τη βροχή.Με βοηθούν να φτάσω στις δημόσιες υπηρεσίες στην ώρα μου, και μυρίζουν όμορφα.</span><br /><span style="font-style: italic;"></span><span style="font-style: italic;">Λατρεύω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με τη βροχή.Με βοηθούν να φτάσω στις δημόσιες υπηρεσίες στην ώρα μου, και μυρίζουν όμορφα.</span><br /><span style="font-style: italic;"></span><span style="font-style: italic;">Λατρεύω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με τη βροχή.Με βοηθούν να φτάσω στις δημόσιες υπηρεσίες στην ώρα μου, και μυρίζουν όμορφα.</span><br /><span style="font-style: italic;"><br />Αισθάνομαι πλήρης όταν ξεχνάω την ομπρέλα μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Απολαμβάνω περισσότερο τη βροχή, και έχω την ελπίδα ότι την ομπρέλα μου την πήρε κάποιος που τη χρειαζόταν.<br /></span><span style="font-style: italic;">Αισθάνομαι πλήρης όταν ξεχνάω την ομπρέλα μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Απολαμβάνω περισσότερο τη βροχή, και έχω την ελπίδα ότι την ομπρέλα μου την πήρε κάποιος που τη χρειαζόταν.<br /></span><span style="font-style: italic;"></span><span style="font-style: italic;">Αισθάνομαι πλήρης όταν ξεχνάω την ομπρέλα μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Απολαμβάνω περισσότερο τη βροχή, και έχω την ελπίδα ότι την ομπρέλα μου την πήρε κάποιος που τη χρειαζόταν.<br /></span><span style="font-style: italic;"></span><span style="font-style: italic;">Αισθάνομαι πλήρης όταν ξεχνάω την ομπρέλα μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Απολαμβάνω περισσότερο τη βροχή, και έχω την ελπίδα ότι την ομπρέλα μου την πήρε κάποιος που τη χρειαζόταν.<br /></span><span style="font-style: italic;"><br /><span style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;">ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ</span></span></span>(ουπς, ξεφυγα απ την ύπνωση, πάμε πάλι)<br /><br /><span style="font-style: italic;">Νιώθω ευγνωμοσύνη προς το αφεντικό μου που μου έδωσε λάθος βεβαίωση. Ετσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα την Αθήνα κάνοντας τη διαδρομη Πατήσια- Κυψέλη-Νεο Ψυχικό πολλές πολλές πολλές φορές!!<br /><span style="font-weight: bold;"></span></span><span style="font-style: italic;">Νιώθω ευγνωμοσύνη προς το αφεντικό μου που μου έδωσε λάθος βεβαίωση. Ετσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα την Αθήνα κάνοντας τη διαδρομη Πατήσια- Κυψέλη-Νεο Ψυχικό πολλές πολλές πολλές φορές</span><span style="font-style: italic;">!!<br />Νιώθω ευγνωμοσύνη προς το αφεντικό μου που μου έδωσε λάθος βεβαίωση. Ετσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα την Αθήνα κάνοντας τη διαδρομη Πατήσια- Κυψέλη-Νεο Ψυχικό πολλές πολλές πολλές φορές!!<span style="font-weight: bold;"></span><br /></span><span style="font-style: italic;">Νιώθω ευγνωμοσύνη προς το αφεντικό μου που μου έδωσε λάθος βεβαίωση. Ετσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα την Αθήνα κάνοντας τη διαδρομη Πατήσια- Κυψέλη-Νεο Ψυχικό πολλές πολλές πολλές φορές!!<span style="font-weight: bold;"></span><br /><br /><span style="font-style: italic;"><span style="font-weight: bold;">Ολγουαιηζ λουκ ατ δε μπραιτ σαιντ οφ λαιφ.</span></span><br /><span style="font-style: italic;"></span><br /></span>Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-55874739202057990532009-10-12T22:25:00.002+03:002009-10-12T22:42:51.093+03:00ΓκρρρρΜπήκε μέσα. Φόρεσε το πουκάμισο με αποφασιστικότητα. Εσφιξε τον κοτσο της, ορθωσε το ανάστημα της, πλησίασε το αφεντικό της και του είπε.<br /><br />-Καλημέρα κύριε. Είστε μεγάλος μαλάκας που με πληρώνετε λιγότερο απ τους άλλους πρώτον. Και δεύτερον, ακόμα και αν δεν ήσασταν μεγάλος μαλάκας δεδομένης της απειρίας μου, είστε μεγάλος καργιόλης διότι μου έχετε γαμήσει τον αδόξαστο με την πίεση.Και εμένα μου βγαίνει ο κώλος γαμώ το σπίτι σας. Και δεν κάνω ούτε διάλειμμα. Μπορείτε να το δείτε από τις κάμερες. Και δεν ξέρω πως είναι η νομοθεσία, αλλά εμένα μου φαίνεται ανήθικο να έχετε κάμερες στις κουζίνες. Αλλά τι να καταλάβετε, γαμώ το στανιό σας, που τα ξύνετε ενώ βγαίνει ολωνών ο πάτος. Και δεν είναι ωραίο να μου λέτε "πιο γρήγορα" όταν κρατάω έξι πιάτα με το να χέρι και δύο με τ άλλο και προσπαθώ να ανοίξω τη γαμιόλα την πόρτα ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ, ενώ εσείς κάθεστε στο σκαμπουδάκι σας και επιτηρείτε σκαλίζοντας τ αρχίδια σας.<br /> Και για να τελειώνουμε και να μη σας ταλαιπωρώ άλλο, απολύεστε. Περάστε να πάρετε την αποζημίωση σας απ το λογιστήριο.<br /> Α, χτες στο τραπέζι 34 ήταν μια κυρία που παραπονέθηκε οτι "η μακαρονάδα αυτή δεν έχει ίχνος γκοργκοντζόλας μέσα!!" Της είπα "Ψάξτε στον κώλο σας.Θέλετε να σας βάλω και παρμεζάνα?"<br /><br />Αμέσως μετά έβαλε στον εαυτό της ένα σφηνάκι από αυτά τα κόκκινα που κερνάνε τους πελάτες, και χαμογέλασε με ικανοποίηση.<br /><br />Αντεμουκαιστοδιαολο.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-26134980461190070452009-10-05T19:28:00.002+03:002009-10-05T19:51:16.637+03:00ΠοτάαααναΜαμά Φύση.<br /><br /> Καταρχάς καλησπέρα. Δεύτερον, είσαι μια καργιόλα και μισή.Και θα σου εξηγήσω αμέσως γιατί.<br /> Έχεις φτιάξει τα δυο φύλα.Οκέι? Λοιπόν, έκανες λάθος. Εφτιαξες τους άντρες και τις γυναίκες με την ίδια γαμημένη νοημοσύνη, και έφτιαξες τους άντρες πιό δυνατούς. Νταξ , έδωσες και στη γυναίκα παραπάνω οργασμούς για αντάλλαγμα. ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΧΕΖΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΣΜΟΥΣ. ΝΑΙ ΤΟ ΕΙΠΑ.<br /> Αντιμετωπίζω την εξής μαλακία! Οτι πάω να κάνω εγώ, είναι δύο φορές πιο αργά και δυο φορές λιγότερο. Δελαδή να σου εξηγήσω. Απόσταση είκοσι μέτρα. Κρατάω δεκαπέντε πιάτα.Βαρυγκομώντας ΚΑΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ πάω να τα βάλω στο τραπέζι. Όταν φτάσω στο τραπέζι, χωρίς να μου πέσουν, πρέπει να τα ακουμπήσω στο τραπέζι, κάνοντας μια περίεργη κίνηση με τη μέση, λυγίζοντας τα γόνατα, προσέχοντας να μην τα γαμήσω όλα.Και μετά πρέπει να στήσω τα σερβίτσια ΧΩΡΙΣ να γίνουν όλα πουτάνα.<br /> Ο αντίστοιχος άντρας συνάδελφος κρατάει δεκαπέντε πιατα στο ένα χέρι, και άλλα δέκα στο άλλο.Έχει πάει τρέχοντας. Έχει ακουμπήσει κάπου τη μια στοίβα, και την άλλη συνεχίζει να την κρατάει στο αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί μοιράζει τα πιάτα, τα οποία έχει στρώσει μέχρι εγώ να ακουμπήσω τα δικά μου στο τραπέζι.Εγώ αν το κάνω αυτό, η άρθρωση μου λυγίζει ,γιατί οι πούστικοι μύες που μου έδωσες είναι φέικ.<br /> Άλλο.Τα χέρια μου είναι μικρά. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν την ίδια επιφάνεια με τα αντρικά, και δεν βγάζουν την ίδια δουλειά.ΦΙΛΕΝΑΔΑ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ. Κάνω τα διπλάσια δρομολόγια και το διπλάσιο κόπο για όλα. Δεν φτάνω τα ψηλά ράφια.Νταξ, και άμα ήμουνα και καμιά νταρντάνα θα ήτο λίγο καλύτερα τα πράγματα. Και κοντή και με λιγότερη δύναμη.<br /> Και ναι, μετά έχω και τις κλασσικές μαλακίες. Οι γυναίκες αντέχουν τον πόνο.Και σε τι χρησιμεύει γαμώ την κοινωνία μου? Αντέχουμε να τρώμε ξύλο πολλές ώρες? Τι ωραία.Νταξ, αμα με πληρώνανε θα το σκεφτόμουνα. Ποιος πληρώνει μια γυναίκα για να αντέχει στον πόνο? Κανείς. Ποιός πληρώνει μια γυναίκα για να έχει πολλαπλούς οργασμούς? Κανείς.Ποιός πληρώνει μια γυναίκα για να ζει περισσότερο? Αρχίδια! Ε άντε μου και στο διάολο.<br /> Εμένα μου βγαίνει ο πάτος, και εσύ όταν μοίραζες μύες λες "χμμμμμ έχω τρείς. Ας δώσω δύο στον άντρα και έναν στη γυναίκα" Πουτάααααανα! Υπάρχει και το ενάμιση! Γιου νόου! αυτό που παίρνεις μια χατζάρα, κόβεις τον τρίτο μυ στη μέση ΚΑΙ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΟ ΙΔΙΟ.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-35514126800944484652009-10-03T10:33:00.002+03:002009-10-03T10:55:55.234+03:00*πονηρό χαμόγελο της επιτυχίας*Λοιπόν, θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ όλα τον εαυτό μου, αν δεν ήμουνα τόσο γαμάτη και υπέροχη και φαντασμαγορική και δεν είχα αντοχές και ψυχικό σθένος και μια κάποια αναισθησία και ένα ες ες στο κεφάλι μου που με κυνηγάει λέγοντας σε άπταιστα γερμανικά "ράους,ράους" , πιστεύω ότι πρώτον ο κόσμος δε θα ήταν ο ίδιος (ρίγος φόβου και πανικού)και δεύτερον ότι δε θα τα κατάφερνα(κραυγή απελπισίας)<br /> Νταξ.Κρατήστε τις αναπνοές σας.ΒΡΗΚΑ ΔΟΥΛΕΙΑ. Αχ το είπα.Βρήκα δουλειά παρασκευοσαββατοκύριακο σε ένα κυριλάτο εστιατόριο στο νεο ψυχικό.Και είμαι βοηθός σερβιτόρου. Και έμαθα να στήνω σερβίτσια με μαχαιροπήρουνα μικρα και μεγάλα και ποτήρια και σουπλά.Και έμαθα να σερβίρω νερό με κυριλάτο τρόπο.Και έμαθα να αλλάζω τασάκια με κυριλάτο τρόπο.Και έμαθα να πηγαίνω μια ψωμιέρα και ένα πιατάκι με ντίπς με το ένα χέρι και να κρατάω πολλά ποτήρια με το ένα χέρι και να γυαλίζω μαχαιροπήρουνα και να λέω "στην υγειά σας" και να κάνω χίλια δυό χρήσιμα πράματα που (έκπληκτο ύφος) δεν μαθαίνουμε εκεί στις ψυχολογίες.<br /> Αυτά είναι τα καλά. Τα κακά είναι ότι γίνεται τόσο της πουτάνας, και έχει τόσο τρέξιμο(κυριολεκτικά τρέξιμο πάνω κάτω) που δεν προλαβαίνεις να κατουρήσεις. Για την ακρίβεια, δεν προλαβαίνεις ούτε κάν να σκεφτείς αν κατουριέσαι ή όχι. Και αν κατουριέσαι, απ την τρεχάλα πανω κατω , δεν το καταλαβαίνεις. Οκ φτάνει με το κατούρημα. Πολύ κουβάλημα , πολλή σωματική κούραση,πολύ άγχος, και δυστυχώς πολλές πληγές στα πόδια και πονεμένα χεράκια και γονατάκια. Αλλά γουστάρω.8 ώρες τρέχω και δεν σκέφτομαι τίποτα! Σαν μαστούρα είναι!<br /> Είμαι η μοναδική κοπέλα.Οι άλλες πεθάνανε από την κούραση και τις έχουν θαμμένες στον κήπο.Οχι, βασικά είμαι όντως η μοναδική κοπέλα και μάλλον η μοναδική με μηδαμινή εμπειρία από σερβιτοριλίκι.Τώρα γιατί με προσλάβανε δεν ξέρω, αλλά πιστεύω πως θα γίνω και πολύ προφέσιοναλ. Θα μάθω να κρατάω πέντε πιάτα στο ένα χέρι και δύο στο άλλο (ναι οι άλλοι το κάνουν ΟΛΟΙ) και δίσκο και τα συναφή.Μεχρι τώρα δεν έχω σπάσει κάτι.Αλλά ντάξει έχουμε καιρό για να τα κάνω ρημαδιό.<br /> Το καλό είναι ότι τα τιπς δεν είναι ποτέ λιγότερο από 20 ευρά το άτομο τη μέρα.(Το φθηνότερο πιάτο είναι ούτως η άλλως 15 ευρά) Θα βγάλω λεφτά. ΛΕΦΤΑ.<br />Νταξ, αν σε κάνα μήνα με μαζεύουνε με το κουταλάκι, βλέπουμε.<br />Θα χρειαστούν πολλά κουταλάκια.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-16689891597948182422009-09-30T15:09:00.004+03:002009-09-30T15:41:13.330+03:00Δε πάουερ οφ δε γιούνιβερςΥπάρχουν δύο σύμπαντα. Μη βήχετε ειρωνικά, και μην μου αραδιάσετε φιλοσοφίες και θεωρητικές ασυναρτησίες και διάφορα τέτοια που δεν καταλαβαίνω, για να μου αποδείξετε το αντίθετο.Είμαι τόσο πεπεισμένη, που θα μπορούσα να διαψεύσω 15000000 Γάλλους αν ήθελα. Γιατί Γάλλους? Γιατί όχι.<br /> Λοιπόν.Το ένα σύμπαν είναι αυτό του Κοελιου η Κοέλου η όπως το λένε αυτό το μαλάκα ενπασειπεριπτώσει. Αυτό το σύμπαν μάγκες είναι ΚΑΚΟ. Εχει βαλθεί να με γαμήσει ανάποδα. Μου στέλνει τη μια συμφορά μετά την άλλη φέτος. Συνομωτεί μόνο του ή κατ εντολή κάποιου εχθρού μου "που το θέλει πολυ" για να με δει να σούρνομαι με το σαλάκι απελπισίας να τρέχει από το στόμα μου, με δάκρυα και μύξες και αίματα από την ανοιγμένη μύτη μου (που άνοιξε μόνη της απ το κακό της) Να τρέμω, να κουλουριάζομαι στο παρκέ, να κάνω το "πάνω κατω" της μουρλής (ξερς, αυτό που κάθεσαι οκλαδόν με έναν πάκο χαρτομάντηλα και κουνιέσαι μπρος πίσω κλαίγοντας) κτλ.Μετά το τροχαίο του πατέρα μου, συνεχίζει γαμιώντας. "Ετσι είσαι μωρή? Πάρε κι αυτή, πάρε και αυτή, πάρε και αυτή" Το Κακό Συνωμοτικό Σύμπαν του Πάολο. Η του Παόλου. Οπως θέλετε.<br /> Υπάρχει και το άλλο σύμπαν. Αυτό που όοοολα γίνονται τυχαία, και ή τα αντιμετωπίζεις η τον πούλο. Και που πρέπει να είσαι έτοιμος να επιβιώνεις ανα πάσα στιγμή, γιατί όποτε του καβλώσει όλοι παθαίνουν ατυχήματα, αρρώστιες, παθαίνουν καταθλίψεις και ψυχικά τραλαλά, δυστυχούν τελοσπάντων.Και αν του καβλώσει πιθανολογικά, μπορεί να πρέπει να φας του κόσμου τις πούτσες για δεκα χρονια. Και η βρίσκεις τρόπο να το αντιμετωπίσεις, η γαμιέσαι και συ μαζί με τα πάντα (όχι τα αρκουδάκια)<br />Και μετά σκέφτηκα και ένα τρίτο.Α, το καλύτερο απ όλα. Το Συμπαντοσχολείο.Παίδες, αυτή η γαμοζωή χρησιμεύει για να "μαθετε" (ΑΧ ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ) Τι να μάθετε? Μάθημα του μήνα. "Πώς να συνεχίζεις όταν γίνεται της πουτάνας" η κοινώς "σκάσε και προχώρα"<br /> Συμπέρασμα. Δεν με πολυνοιάζει να πω την αλήθεια. Αν είναι Τιμωρία, Τυχαίο, η Μάθημα. Η κάτι άλλο. Βαρέθηκα. Αν χτύπαξύλο τα επόμενα τρια τέσσερα χρόνια είναι σαν τη φετεινή χρονιά? Ε, κάπως πρέπει να τη βγάλω. Δεν με παίρνει να χώσω το κεφάλι μου στο χώμα και να περιμένω να περάσει η μπόρα, το έκανα ήδη μια φορά και το πληρώνω.<br />Αγαπητό μου Σύμπαν. Γουστάρεις να με πας γαμιώντας? Τρέχα να με φτάσεις. Και πρόσεχε την πρόσκρουση με το Νεο Ανανεωμένο Τσίγκινο Σωβρακάκι μου.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-71116047274944227252009-09-22T21:36:00.002+03:002009-09-22T22:03:18.203+03:00Μονόλογος Ξεγυρισμένης ΓκρίνιαςΝαι ξέρω έχετε ετοιμαστεί για ένα τεράστιο κατάλογο αναποδιασμένης γκρίνιας, όπου με ουδέτερο-γελοίο τρόπο θα παραπονιέμαι για το πόσο βαρετή είναι η ζωή μου και τι σκατά που πάνε όλα και τέτοια.Η, δεν έχετε προετοιμαστεί ιδιαίτερα γιατί σταρχίδια σας.<br /> Μου αρέσει να γκρινιάζω, αλλά τώρα βαρέθηκα και θα πω τι έμαθα από όλα τα Ομορφα και Χρήσιμα Πραγματα Που Μου Συνέβησαν τελευταία.<br /><br />Ενα.Δεδομένων των συνθηκών, αποφάσισα να εκπαιδευτώ στην αξιολόγηση και χορήγηση του Rorschach (ξευρετε, αυτό με τις κηλίδες μελάνης) αποκλειστικά για προσωπική χρήση.<br />-θα μου δώσεις το τηλέφωνο σου?<br />-Μισό. τι βλέπεις σ αυτή την εικόνα?<br />Ετσι θα σωθώ από την ψυχοπαθολογική πλέμπα που με κυνηγάει.<br /><br />Δύο.Το να προσπαθείς να βρεις δουλειά και να προσπαθείς να διαβάσεις για την εξεταστική ταυτόχρονα, σε οδηγεί στο να αποτύχεις και στα δύο.Εμαθα λοιπόν να αποτυγχάνω. Είναι κάτι δύσκολο, όταν τυχαίνει να είσαι Εγω.<br /><br />Τρια.Οταν δε σκοτώνεις ενα κουνούπι επειδή το λυπάσαι, είσαι εγώ. Οταν δε σκοτώνεις ένα κουνούπι επειδή το λυπάσαι και σ έχει γαμήσει στο τσίμπημα, εγώ είμαι μαλακισμένη.<br /><br />Τέσσερα.ΠΟΤΕ δεν ρωτάς 11 η ώρα στο Μεταξουργείο ύποπτο καφενείο με πρεζάκια "που είναι ο τάδε δρόμος?".ΠΟΤΕ. Και αν εσύ το ξέρεις, αλλά κυκλοφορείς με κάποιον που τα αποτελέσματα στο Rorschach που ποτέ δεν του έκανες θα ήτο γιατομπούτσο,τονπαρατάςκαιτοσκαςτρέχοντας. Γκεγκε?<br /><br />Πέντε.Σκάσε επιτέλους. Σκάσε.ΜατοΔία.<br /><br />Εξι. Μην κλαίγεσαι που δεν είσαι αρκετά αυθόρμητη.Μερικοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι ακόμα και όταν είναι συγκρατημένοι.Ναι, είσαι ηλίθια. (σε μένα μιλάω)<br /><br />Εφτά.Χα, σιγά μην είχα εφτά ολόκληρα πράγματα να πω.<br /><br />Οχτώ. 65 % των παιδιών απο έξι μέχρι 11 ετών στην Ελλάδα έχει τερηδόνα.Χρήσιμο.Ου.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-79780246068604204222009-09-20T14:45:00.005+03:002009-09-20T15:09:45.428+03:00Φθινοπωρινές ΜαλακίεςΜου λείπω όπως ήμουνα το καλοκαίρι, αρμυρή και ξέγνοιαστη, με το δέρμα μου υγρό και τα μαλλιά μου ανάκατα. Μου λείπει που τα μάτια μου έβλεπαν απ τη μια σκοτάδι και άστρα, και απ την άλλη φως, μπλε και κόκκινο και τον ήλιο πίσω απ το βουνό να βγαίνει, σαν αντίο στο παλιό και καλημέρα στο καινούριο, μια γεύση από παλιά, και στα εφτά μου πίσω απ το Αγιον Ορος έσκαγε ο ήλιος, αυτός είναι ίδιος και εγώ δεν είμαι πια εφτά<br /> Μου λείπουν τα πόδια μου πανω στην άμμο και πάνω στις πέτρες, το σκίσιμο που έκανα σκαρφαλώνοντας, εκείνη η γαμιόλα τεράστια ακρίδα που ήταν λες και την έφτυσε ούφο,μου λείπει ο πόνος στ αυτιά απ τις βουτιές στα βαθειά, μου λείπει το βραχιόλι στο πόδι μου με το κουδουνάκι, μου λείπει που δεν βάφτηκα ένα ολόκληρο καλοκαίρι, οι φακίδες μου που αρχίζουν να φευγουν, μου λείπουν τα τρένα και τα λεωφορεία, το κολλώδες αντηλιακό μου, η θάλασσα, η θάλασσα,μου λείπει να ξυπνάω 6 η ώρα απ τα τζιτζίκια, μου λείπει να κοιμάμαι με δυο τρεις νυχτοπεταλούδες και ένα απο αυτά τα τέρατα που κάνουν γριγρι το βράδυ και να μη μ ενδιαφέρει, μου λείπουν οι τραχιές φτέρνες απ τ αλάτι, οι ελπίδες και τα σχέδια που είχαν γεύση ούζο και ψάρι,μου λείπει το ότι είχα παρατήσει τις τύψεις μου στην Αθήνα,μου λείπει η ησυχία και το κύμα,μου λείπει το να μη μου λείπει τίποταΠροσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-21634189805008388092009-09-16T23:25:00.005+03:002009-09-17T00:20:12.691+03:00Μάι λάιφ ακόρντινγκ του ΤρύπεςPick your Artist:Τρύπες<br /><br /><br />Are you a male or female: Ταξιδιάρα ψυχή<br />Describe yourself: Ακροβάτης<br />How do you feel?: Από μια άδεια καρδιά<br />Describe where you currently live: Παράξενη πόλη<br />If you could go anywhere, where would you go?: Εδώ<br />Your favourite form of transportation: Στην τροχιά των χαμένων<br />Your best friend,-s is/are: Τα κανονικά παιδιά<br />You and your best friends are: Θλιμμένοι στη γιορτή μας<br />What's the weather like? Αέρας<br />Favourite time of day: Θ ανατέλλω<br />If your life was a TV show, what would it be called?: Η αγωνία μου είναι φως<br />What is life to you: Δρόμος<br />Your current relationship: Χωρίς εμένα<br />Your fear: Δεν υπάρχω<br />What is the best advice you have to give? Ο,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα<br />Thought for the Day: Άχαρη μέρα<br />How I would like to die: Πάρτυ στον 13ο όροφο<br />My soul's present condition: Όλες οι απαντήσεις<br />My motto: Όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μαςΠροσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-58590542402588149512009-09-12T22:27:00.003+03:002009-09-12T22:50:54.573+03:00Μανιφέστο υπεραισιοδοξίας.Οταν τα πράγματα είναι περίεργα, ένα απο τα πράγματα που με βοηθάνε πάντα είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα.<br /> Οταν θα βρω δουλειά ως υπερταλαντούχα επαγγελματίας σερβιτόρα παύλα καύλα,ΘΑ.<br /><br />Κάνω δίπλωμα για μηχανάκι-αγοράσω μηχανάκι-αγοράσω δυο κράνη με ενδοεπικοινωνία και ραδιόφωνο-νοικιάσω γκαρσονιέρα-αγοράσω τεράστια τηλεόραση με πολλές ιντσες μέσα-βάλω την τηλεόραση στο ταβάνι τουαλέτας και μαξιλάρια στην μπανιέρα - το κάνω χόουμ σίνεμα-αγοράσω διαφανές κιτσάτο καπάκι χέστρας με ψάρια για αίσθηση θάλασσας-αγοράσω ηλεκτρική σκούπα ρομπότ που σκουπίζει ανιχνευτικά μόνη της όλο το σπίτι-κάνω δίπλωμα για ελικόπτερο-παρκάρω το απάτσι μου στο μπαλκόνι-πάω αράχοβα το χειμώνα-κάνω μαθήματα σνοουμπορντ-κάνω μαθήματα κιθάρας-κάνω μαθήματα γκάιντας-κάνω γαλλικά-αγοράσω ντισκόμπαλα για το σπίτι -αγοράσω πολλά καναπεδοκρέβατα απο το ικέα-πάω στην πράγα-πάω στο παρίσι-πάω παντού-αγοράσω μεταχειρισμένο τουτού διαλυμένο-το βάψω πορτοκαλί με κόκκινες βούλες- κάνω δίπλωμα για μεγάλη μηχανή- αγοράσω πέτσινα-γίνω μηχανόβια- κάνω το γύρο της ευρώπης- πουλήσω τη μηχανή- αγοράσω ποδήλατο-πάω στο θιβέτ-μαζέψω λεφτά για το μεταπτυχιακό- μαζέψω πολλά γραμματόσημα(οκ μαλακία αυτό)- αγοράσω ένα λεωφορείο-κάνω τα δρομολόγια όποτε θέλω εγώ-κάνω μαθήματα για καταδύσεις-γίνω δύτης-ανακαλύψω ένα ναυάγιο-το κρατήσω μυστικό για να σκάσουν όλοι-περάσω όλα τα μαθήματα-δημοπρατήσω μια τρίχα μου-πιάσει 1000000000 ευρά-ανοίξω μια τράπεζα-δανείζω χωρίς τόκους-αγοράσω δυο ίμο πριν εκλείψουν οριστικά-φτιάξω το σπίτι μου με συνθήκες έλλειψης βαρύτητας-κοιμάμαι στο ταβάνι-προσπαθώ όλη μέρα να σπάσω ένα ποτήρι στο πάτωμα-καλώ κόσμο για εναέριο ποδόσφαιρο σαλονιού-κάνω νόου γκράβιτι πάρτυ-μάθω να ζωγραφίζω βιτρό.<br /><br />δι έντ.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3125575227605154108.post-68720488029122834642009-09-07T22:15:00.003+03:002009-09-07T22:33:03.613+03:00Στοργή και προδέρμΓαμώτο.<br /><br />Θέλω να γράψω κάτι και το μόνο που περιέχει το κεφάλι μου είναι άγχος.Πίεση, άγχος, πίεση άγχος, πίεση.Εξεταστική. Πρακτική. Βρες δουλειά.Κάνε καβγάδες. Σήκω το πρωί. Φάε.(ακόμα και το φαϊ ρε πούστη υποχρέωση)Περπάτα. Προσωπική ζωή? Απέκτησε!Κοιμήσου.Ξύπνα.Διάβασε.Θύμωσε. Χάρσου. (προστακτική του χαίρομαι)<br /><br />Μα που ήταν αυτά τα εσωτερικά ες ες τόσα χρόνια?Σωματικά έχω κλατάρει, τα συστήματα έχουν αρχίσει και βραχυκυκλώνουν, το μόνο που με πιάνει ακόμα όπως πριν είναι ο καφές, αλλά πόσους εσπρέσους μπορώ να πίνω χωρίς να καταλήξω να βλέπω ηλεκτροφόρα σύρματα να χορεύουν ρούμπα στην πλάτη του δίπλα τύπου?<br /><br />Θέλω να κάνω φαστ φοργουαρντ αυτό το μήνα, και να πάω κατευθείαν στον επόμενο. Να έχω βρει δουλειά, να έχω τελειώσει με την εξεταστική, να έχω αρχίσει πρακτική, και όταν θα χω χρόνο μετά απο όλα αυτά, δηλαδή ποτέ, να κάθομαι να πίνω με ηρεμία τις πολυβιταμίνες μου, τους σιδήρους και τα ασβέστια σκεπτόμενη "ω, τα κατάφερα" και νιώθωντας τη βαθειά μαζοχιστική εξάντληση της υπερκόπωσης.<br /><br />Ομορφος κόσμος.Προσγειωνεται η μπουγατσα, ακρη μαγκεςhttp://www.blogger.com/profile/15146530715853970393noreply@blogger.com3