Αλόχα.

Σκεφτόμουνα σήμερα μερικά πράγματα για τις σκέψεις μου. Οι σκέψεις μου σε γενικές γραμμές είναι επαναλαμβανόμενες και βαρετές.Συνδέονται μεταξύ τους με περίεργους τρόπους, που είναι επίσης περίεργα επαναλαμβανόμενοι και βαρετοί. Όταν κοιμάμαι, οι σκέψεις μου συνδέονται με ακόμα πιο περίεργους τρόπους, που μπορεί να είναι λιγότερο βαρετοί, αλλά είναι αρκετά επαναλαμβανόμενοι.

Γενικά, υπάρχουν πιο όμορφα πράματα από τις σκέψεις. Τις είχα σε υπόληψη, μέχρι που σταμάτησα να τις έχω σε υπόληψη. Μπορείς να νιώσεις πχ, αν κάποιος σε τσιμπήσει στο μπράτσο, και μετα να σκεφτείς "όου,κάποιος με τσίμπησε, μήπως είναι ο σχιζοφρενηςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα ,κουτουλου"η μπορείς να σκεφτείς "μήπως το φαντάστηκα και είμαι εγώ που αυτοτσιμπιέμαι και είμαι ο σχιζοφρενήςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα" η πάλι να σκεφτείς κάτι σε σχέση με την τέχνη και τον άθρωπο με θρ κεφαλαίο, αλλα ενπασειπεριπτώση, η αλήθεια θα είναι δύο πράματα, το ένα οτι κάποιος σε τσίμπησε στο μπράτσο και το άλλο ότι μετά σκέφτηκες ένα σωρό μπούρδες.

Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά δεν ξέρω. Είχα σκεφτεί ένα σωρό σκέψεις να γράψω.

Αλλά τις ξέχασα.

Κάποιος να με τσιμπήσει.


(Ο τελευταίος μήνας έχει επιτέλους γεύση.Γεύση καφέ και γλυκό.Οι μήνες έχουν γεύση όταν είναι Ιανουάριοι. Και Φεβρουάριοι.Και όταν είναι ωραίοι.Οταν είναι Φεβρουάριοι, η περίοδος μου μετατρέπεται σε Σφαγή, και εγώ τρώω μπουγάτσα ενώ ο Αττίλας ο Κατακτητής παίζει κιθάρα. Σουρεάλ. Γιατί σας αξίζει.)