Τουναιτ αι αμ γκόινγκ του γκετ ντράνκ.

Θα γράψω ακριβώς αυτά που σκέφτομαι.

Σκέφτομαι ότι πρέπει να προλάβω να κάνω μπάνιο γιατί σήμερα θα βγω μετά απο αιώνες.Αιώνες! Σκέφτομαι το φουστανάκι που αγόρασε η πιστωτική μου και τη δουλειά που βαριέμαι να πάω αύριο,την πρακτική που αρχίζω από δευτέρα. Βασικά σκέφτομαι ότι αν είχα κοιμηθεί περισσότερο το βράδυ θα ήμουνα πιο ξεκούραστη.Σκέφτομαι λοιπόν αναπόφευκτα το κουνούπι που με κράτησε ξύπνια όλο το βράδυ.
Βασικά σκέφτομαι ότι δεν ξέρω σε τι είμαι καλή. Παντα πίστευα για τον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα αλλά μετρια. Γράφω μέτρια, ζωγραφίζω μέτρια, χορεύω μέτρια, πλέον σερβίρω μέτρια, τραγουδάω μέτρια,έχω μέτριο ύψος και πάχος, πίνω τον καφέ μέτριο, είμαι μέτρια φοιτήτρια, θα γίνω μέτρια ψυχολόγος , βασικά ψυχοθεραπεύτρια, οι ψυχολόγοι μου τη δίνουν.Είμαι μια μέτρια εθελόντρια . Γενικώς, συνήθως είμαι σε μέτρια διάθεση, ούτε καλή ούτε κακή. Βασικά σκέφτομαι ότι όλα αυτά που μόλις έγραψα είναι αηδίες.
Δεν είμαι μέτρια. Δεν είμαι καλή.Βασικά δεν είμαι ούτε κακή. Ουχμ. Είμαι σε κάποια πράγματα καλύτερη από κάποιους άλλους, και σε κάποια πράγματα χειρότερη από αυτά στα οποία είμαι καλύτερη,και γενικώς επικρατεί μια σύγκριση που δεν θα πρεπε να επικρατεί, γιατί είμαι μια μοναδική ύπαρξη με κατοχυρωμένο κοπιράιτ στα γονίδια. Κάπως συνοψίζονται όλα στο "Πφ, απολύστε με , αλλά ποτέ δεν θα βρείτε ίδια" και θα είναι αλήθεια.Αλλά με τη λογική μου δεν πιστεύω ότι θα με απολύσουν.
Μα γιατί κολλάει το κεφάλι μου. Μετά θυμάμαι τη Βάσια. Σαιχ και αγάπη Βάσια που λες.(Είχαμε μια κουβέντα) Δεν ξέρω.Φταίει η αγαμία για το στρες μου,η μήπως η α-γαπία? Διερωτώμαι εντόνως. Εγώ τόσες ανασφάλειες μαζί δεν τις είχα ποτέ. Ειδικά αυτή την καινούρια. Την "μήπως δεν είμαι αρκετά καλή" . Ω μα κάτι πράματα που συμβαίνουν.
Και δεν το χω μόνο στη δουλειά. Αρχίσαμε. Μηπως δεν είμαι αρκετά όμορφη? Εξυπνη? Ταλαντούχα? Δυνατή? Εξωστρεφής? Κοινωνική? Δυναμική?Μήπως είμαι μια ανθρώπινη χαοτική μάζα κόμπλεξ?Μήπως λέω?
Εκκληση προς τα υπαρξιακά μου να σταματήσουν.Παρακαλούνται να με εγκαταλείψουν και να βρουν άλλο σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, γιατί χρειάζομαι αγάπη,σαιχ, στοργή, προδέρμ και μασάζ στην πλάτη που πονάω, και αν συνεχίσω έτσι ο πρώτος άντρας που θα με πλησιάσει σε αυτή την κατάσταση θα πάθει ντουβρουτζά.
"Πες μου, ω Μήτσο. Πιστεύεις ότι ο τρόπος να χειριστώ την κατάσταση είναι να αποδεχτώ την αδυναμία μου να τη χειριστώ, η να αντιπαλέψω αυτό το σαφές ένστινκτο αχρηστίας που με οδηγεί στο να παραδίνομαι άνευ πάλης στις αδυναμίες του χαρακτήρα μου? Πιστεύεις οτί αυτό με κάνει υπερβολικά επιεική με τον εαυτό μου? Γενικά όταν εσύ έχεις κάποια στοιχεία που δεν σου αρέσουν, βασικά για να το κάνω πιό συγκεκριμένο, όταν αυτό που δεν σου αρέσει στον εαυτό σου είναι η αδυναμία σου να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, τι κάνεις? το αποδέχεσαι η όχι? και αν δεν το αποδεχτείς, δεν σημαίνει ότι για άλλη μια φορά υπέκυψες? Και αν το αποδεχτείς, δεν είναι σαν να τα παρατάς? Ε?"
Ναι, καλά καταλάβατε. Πάω να πιώ και να γίνω σκατά, και να σώσω υποψήφιους Μήτσους απ τα Πρόζακ κρατώντας τους σε ασφαλή απόσταση! Σας εύχομαι καλο βράδυ!