Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Η εργασία μου όπως θα έπρεπε να είναι.

Γράφω μια εργασία. Για μια εκπαιδευτική ομάδα. Που έγινε στη σχολή.Και θα έπρεπε να είναι κάπως έτσι.

"Η ομάδα ήτο γαμάτη.Βασικά,σχεδόν ξύπναγα το πρωί για να έρθω.Συναρπαστικό μάθημα, μπράβο σας. Ολα τα υπόλοιπα? Φλυαρίες ...(επιφώνημα περιφρόνησης)Και τι έγινε που Βίωσα και Γω το Αίσθημα Του Αποχωρισμού και του Αγχους του Θανάτου όταν τέλειωσε η ομάδα? Ακόμα βαριέμαι να γράψω την εργασία. Γενικά θα έπρεπε να κάνετε περισσότερο σεξ. Γιατί εμένα κύριοι σήμερα δεν με αφήσατε να κάνω.Για να γράψω 5 σελίδες με χαωτικά συνδεδεμένες μετασκέψεις, τοποθετημένες σε ψυχαναλυτική σειρά.Καταστροφή. Μερικές φορές αξιαγάπητε καθηγητή(μπάι δε γουαίη έχετε τις περιεργότερες ρυτίδες έβερ) ,όπως είπε ο Φρόυντ, η όπως θα έπρεπε να είχε πει ο Φρόυντ σε περίπτωση που δεν το είχε πει, ένα μήλο ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ.Μήλο γιου νόου.Το τρως, το κάνεις μηλόπιτα, και δεν συμβολίζει απαραίτητα την Εννοια της Ομαδικής Μήτρας συμπυκνωμένη σε φρούτο. Πάντως μπράβο που κάνατε την ομάδα, εμένα μου άρεσε, και χαιρετίσματα στον πρύτανη."


Μααααααααα.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Αλόχα.

Σκεφτόμουνα σήμερα μερικά πράγματα για τις σκέψεις μου. Οι σκέψεις μου σε γενικές γραμμές είναι επαναλαμβανόμενες και βαρετές.Συνδέονται μεταξύ τους με περίεργους τρόπους, που είναι επίσης περίεργα επαναλαμβανόμενοι και βαρετοί. Όταν κοιμάμαι, οι σκέψεις μου συνδέονται με ακόμα πιο περίεργους τρόπους, που μπορεί να είναι λιγότερο βαρετοί, αλλά είναι αρκετά επαναλαμβανόμενοι.

Γενικά, υπάρχουν πιο όμορφα πράματα από τις σκέψεις. Τις είχα σε υπόληψη, μέχρι που σταμάτησα να τις έχω σε υπόληψη. Μπορείς να νιώσεις πχ, αν κάποιος σε τσιμπήσει στο μπράτσο, και μετα να σκεφτείς "όου,κάποιος με τσίμπησε, μήπως είναι ο σχιζοφρενηςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα ,κουτουλου"η μπορείς να σκεφτείς "μήπως το φαντάστηκα και είμαι εγώ που αυτοτσιμπιέμαι και είμαι ο σχιζοφρενήςδολοφόνοςμετηντσιμπίδα" η πάλι να σκεφτείς κάτι σε σχέση με την τέχνη και τον άθρωπο με θρ κεφαλαίο, αλλα ενπασειπεριπτώση, η αλήθεια θα είναι δύο πράματα, το ένα οτι κάποιος σε τσίμπησε στο μπράτσο και το άλλο ότι μετά σκέφτηκες ένα σωρό μπούρδες.

Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά δεν ξέρω. Είχα σκεφτεί ένα σωρό σκέψεις να γράψω.

Αλλά τις ξέχασα.

Κάποιος να με τσιμπήσει.


(Ο τελευταίος μήνας έχει επιτέλους γεύση.Γεύση καφέ και γλυκό.Οι μήνες έχουν γεύση όταν είναι Ιανουάριοι. Και Φεβρουάριοι.Και όταν είναι ωραίοι.Οταν είναι Φεβρουάριοι, η περίοδος μου μετατρέπεται σε Σφαγή, και εγώ τρώω μπουγάτσα ενώ ο Αττίλας ο Κατακτητής παίζει κιθάρα. Σουρεάλ. Γιατί σας αξίζει.)

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p