Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Δε πάουερ οφ δε γιούνιβερς

Υπάρχουν δύο σύμπαντα. Μη βήχετε ειρωνικά, και μην μου αραδιάσετε φιλοσοφίες και θεωρητικές ασυναρτησίες και διάφορα τέτοια που δεν καταλαβαίνω, για να μου αποδείξετε το αντίθετο.Είμαι τόσο πεπεισμένη, που θα μπορούσα να διαψεύσω 15000000 Γάλλους αν ήθελα. Γιατί Γάλλους? Γιατί όχι.
Λοιπόν.Το ένα σύμπαν είναι αυτό του Κοελιου η Κοέλου η όπως το λένε αυτό το μαλάκα ενπασειπεριπτώσει. Αυτό το σύμπαν μάγκες είναι ΚΑΚΟ. Εχει βαλθεί να με γαμήσει ανάποδα. Μου στέλνει τη μια συμφορά μετά την άλλη φέτος. Συνομωτεί μόνο του ή κατ εντολή κάποιου εχθρού μου "που το θέλει πολυ" για να με δει να σούρνομαι με το σαλάκι απελπισίας να τρέχει από το στόμα μου, με δάκρυα και μύξες και αίματα από την ανοιγμένη μύτη μου (που άνοιξε μόνη της απ το κακό της) Να τρέμω, να κουλουριάζομαι στο παρκέ, να κάνω το "πάνω κατω" της μουρλής (ξερς, αυτό που κάθεσαι οκλαδόν με έναν πάκο χαρτομάντηλα και κουνιέσαι μπρος πίσω κλαίγοντας) κτλ.Μετά το τροχαίο του πατέρα μου, συνεχίζει γαμιώντας. "Ετσι είσαι μωρή? Πάρε κι αυτή, πάρε και αυτή, πάρε και αυτή" Το Κακό Συνωμοτικό Σύμπαν του Πάολο. Η του Παόλου. Οπως θέλετε.
Υπάρχει και το άλλο σύμπαν. Αυτό που όοοολα γίνονται τυχαία, και ή τα αντιμετωπίζεις η τον πούλο. Και που πρέπει να είσαι έτοιμος να επιβιώνεις ανα πάσα στιγμή, γιατί όποτε του καβλώσει όλοι παθαίνουν ατυχήματα, αρρώστιες, παθαίνουν καταθλίψεις και ψυχικά τραλαλά, δυστυχούν τελοσπάντων.Και αν του καβλώσει πιθανολογικά, μπορεί να πρέπει να φας του κόσμου τις πούτσες για δεκα χρονια. Και η βρίσκεις τρόπο να το αντιμετωπίσεις, η γαμιέσαι και συ μαζί με τα πάντα (όχι τα αρκουδάκια)
Και μετά σκέφτηκα και ένα τρίτο.Α, το καλύτερο απ όλα. Το Συμπαντοσχολείο.Παίδες, αυτή η γαμοζωή χρησιμεύει για να "μαθετε" (ΑΧ ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ) Τι να μάθετε? Μάθημα του μήνα. "Πώς να συνεχίζεις όταν γίνεται της πουτάνας" η κοινώς "σκάσε και προχώρα"
Συμπέρασμα. Δεν με πολυνοιάζει να πω την αλήθεια. Αν είναι Τιμωρία, Τυχαίο, η Μάθημα. Η κάτι άλλο. Βαρέθηκα. Αν χτύπαξύλο τα επόμενα τρια τέσσερα χρόνια είναι σαν τη φετεινή χρονιά? Ε, κάπως πρέπει να τη βγάλω. Δεν με παίρνει να χώσω το κεφάλι μου στο χώμα και να περιμένω να περάσει η μπόρα, το έκανα ήδη μια φορά και το πληρώνω.
Αγαπητό μου Σύμπαν. Γουστάρεις να με πας γαμιώντας? Τρέχα να με φτάσεις. Και πρόσεχε την πρόσκρουση με το Νεο Ανανεωμένο Τσίγκινο Σωβρακάκι μου.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Μονόλογος Ξεγυρισμένης Γκρίνιας

Ναι ξέρω έχετε ετοιμαστεί για ένα τεράστιο κατάλογο αναποδιασμένης γκρίνιας, όπου με ουδέτερο-γελοίο τρόπο θα παραπονιέμαι για το πόσο βαρετή είναι η ζωή μου και τι σκατά που πάνε όλα και τέτοια.Η, δεν έχετε προετοιμαστεί ιδιαίτερα γιατί σταρχίδια σας.
Μου αρέσει να γκρινιάζω, αλλά τώρα βαρέθηκα και θα πω τι έμαθα από όλα τα Ομορφα και Χρήσιμα Πραγματα Που Μου Συνέβησαν τελευταία.

Ενα.Δεδομένων των συνθηκών, αποφάσισα να εκπαιδευτώ στην αξιολόγηση και χορήγηση του Rorschach (ξευρετε, αυτό με τις κηλίδες μελάνης) αποκλειστικά για προσωπική χρήση.
-θα μου δώσεις το τηλέφωνο σου?
-Μισό. τι βλέπεις σ αυτή την εικόνα?
Ετσι θα σωθώ από την ψυχοπαθολογική πλέμπα που με κυνηγάει.

Δύο.Το να προσπαθείς να βρεις δουλειά και να προσπαθείς να διαβάσεις για την εξεταστική ταυτόχρονα, σε οδηγεί στο να αποτύχεις και στα δύο.Εμαθα λοιπόν να αποτυγχάνω. Είναι κάτι δύσκολο, όταν τυχαίνει να είσαι Εγω.

Τρια.Οταν δε σκοτώνεις ενα κουνούπι επειδή το λυπάσαι, είσαι εγώ. Οταν δε σκοτώνεις ένα κουνούπι επειδή το λυπάσαι και σ έχει γαμήσει στο τσίμπημα, εγώ είμαι μαλακισμένη.

Τέσσερα.ΠΟΤΕ δεν ρωτάς 11 η ώρα στο Μεταξουργείο ύποπτο καφενείο με πρεζάκια "που είναι ο τάδε δρόμος?".ΠΟΤΕ. Και αν εσύ το ξέρεις, αλλά κυκλοφορείς με κάποιον που τα αποτελέσματα στο Rorschach που ποτέ δεν του έκανες θα ήτο γιατομπούτσο,τονπαρατάςκαιτοσκαςτρέχοντας. Γκεγκε?

Πέντε.Σκάσε επιτέλους. Σκάσε.ΜατοΔία.

Εξι. Μην κλαίγεσαι που δεν είσαι αρκετά αυθόρμητη.Μερικοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι ακόμα και όταν είναι συγκρατημένοι.Ναι, είσαι ηλίθια. (σε μένα μιλάω)

Εφτά.Χα, σιγά μην είχα εφτά ολόκληρα πράγματα να πω.

Οχτώ. 65 % των παιδιών απο έξι μέχρι 11 ετών στην Ελλάδα έχει τερηδόνα.Χρήσιμο.Ου.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Φθινοπωρινές Μαλακίες

Μου λείπω όπως ήμουνα το καλοκαίρι, αρμυρή και ξέγνοιαστη, με το δέρμα μου υγρό και τα μαλλιά μου ανάκατα. Μου λείπει που τα μάτια μου έβλεπαν απ τη μια σκοτάδι και άστρα, και απ την άλλη φως, μπλε και κόκκινο και τον ήλιο πίσω απ το βουνό να βγαίνει, σαν αντίο στο παλιό και καλημέρα στο καινούριο, μια γεύση από παλιά, και στα εφτά μου πίσω απ το Αγιον Ορος έσκαγε ο ήλιος, αυτός είναι ίδιος και εγώ δεν είμαι πια εφτά
Μου λείπουν τα πόδια μου πανω στην άμμο και πάνω στις πέτρες, το σκίσιμο που έκανα σκαρφαλώνοντας, εκείνη η γαμιόλα τεράστια ακρίδα που ήταν λες και την έφτυσε ούφο,μου λείπει ο πόνος στ αυτιά απ τις βουτιές στα βαθειά, μου λείπει το βραχιόλι στο πόδι μου με το κουδουνάκι, μου λείπει που δεν βάφτηκα ένα ολόκληρο καλοκαίρι, οι φακίδες μου που αρχίζουν να φευγουν, μου λείπουν τα τρένα και τα λεωφορεία, το κολλώδες αντηλιακό μου, η θάλασσα, η θάλασσα,μου λείπει να ξυπνάω 6 η ώρα απ τα τζιτζίκια, μου λείπει να κοιμάμαι με δυο τρεις νυχτοπεταλούδες και ένα απο αυτά τα τέρατα που κάνουν γριγρι το βράδυ και να μη μ ενδιαφέρει, μου λείπουν οι τραχιές φτέρνες απ τ αλάτι, οι ελπίδες και τα σχέδια που είχαν γεύση ούζο και ψάρι,μου λείπει το ότι είχα παρατήσει τις τύψεις μου στην Αθήνα,μου λείπει η ησυχία και το κύμα,μου λείπει το να μη μου λείπει τίποτα

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Μάι λάιφ ακόρντινγκ του Τρύπες

Pick your Artist:Τρύπες


Are you a male or female: Ταξιδιάρα ψυχή
Describe yourself: Ακροβάτης
How do you feel?: Από μια άδεια καρδιά
Describe where you currently live: Παράξενη πόλη
If you could go anywhere, where would you go?: Εδώ
Your favourite form of transportation: Στην τροχιά των χαμένων
Your best friend,-s is/are: Τα κανονικά παιδιά
You and your best friends are: Θλιμμένοι στη γιορτή μας
What's the weather like? Αέρας
Favourite time of day: Θ ανατέλλω
If your life was a TV show, what would it be called?: Η αγωνία μου είναι φως
What is life to you: Δρόμος
Your current relationship: Χωρίς εμένα
Your fear: Δεν υπάρχω
What is the best advice you have to give? Ο,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα
Thought for the Day: Άχαρη μέρα
How I would like to die: Πάρτυ στον 13ο όροφο
My soul's present condition: Όλες οι απαντήσεις
My motto: Όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Μανιφέστο υπεραισιοδοξίας.

Οταν τα πράγματα είναι περίεργα, ένα απο τα πράγματα που με βοηθάνε πάντα είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα.
Οταν θα βρω δουλειά ως υπερταλαντούχα επαγγελματίας σερβιτόρα παύλα καύλα,ΘΑ.

Κάνω δίπλωμα για μηχανάκι-αγοράσω μηχανάκι-αγοράσω δυο κράνη με ενδοεπικοινωνία και ραδιόφωνο-νοικιάσω γκαρσονιέρα-αγοράσω τεράστια τηλεόραση με πολλές ιντσες μέσα-βάλω την τηλεόραση στο ταβάνι τουαλέτας και μαξιλάρια στην μπανιέρα - το κάνω χόουμ σίνεμα-αγοράσω διαφανές κιτσάτο καπάκι χέστρας με ψάρια για αίσθηση θάλασσας-αγοράσω ηλεκτρική σκούπα ρομπότ που σκουπίζει ανιχνευτικά μόνη της όλο το σπίτι-κάνω δίπλωμα για ελικόπτερο-παρκάρω το απάτσι μου στο μπαλκόνι-πάω αράχοβα το χειμώνα-κάνω μαθήματα σνοουμπορντ-κάνω μαθήματα κιθάρας-κάνω μαθήματα γκάιντας-κάνω γαλλικά-αγοράσω ντισκόμπαλα για το σπίτι -αγοράσω πολλά καναπεδοκρέβατα απο το ικέα-πάω στην πράγα-πάω στο παρίσι-πάω παντού-αγοράσω μεταχειρισμένο τουτού διαλυμένο-το βάψω πορτοκαλί με κόκκινες βούλες- κάνω δίπλωμα για μεγάλη μηχανή- αγοράσω πέτσινα-γίνω μηχανόβια- κάνω το γύρο της ευρώπης- πουλήσω τη μηχανή- αγοράσω ποδήλατο-πάω στο θιβέτ-μαζέψω λεφτά για το μεταπτυχιακό- μαζέψω πολλά γραμματόσημα(οκ μαλακία αυτό)- αγοράσω ένα λεωφορείο-κάνω τα δρομολόγια όποτε θέλω εγώ-κάνω μαθήματα για καταδύσεις-γίνω δύτης-ανακαλύψω ένα ναυάγιο-το κρατήσω μυστικό για να σκάσουν όλοι-περάσω όλα τα μαθήματα-δημοπρατήσω μια τρίχα μου-πιάσει 1000000000 ευρά-ανοίξω μια τράπεζα-δανείζω χωρίς τόκους-αγοράσω δυο ίμο πριν εκλείψουν οριστικά-φτιάξω το σπίτι μου με συνθήκες έλλειψης βαρύτητας-κοιμάμαι στο ταβάνι-προσπαθώ όλη μέρα να σπάσω ένα ποτήρι στο πάτωμα-καλώ κόσμο για εναέριο ποδόσφαιρο σαλονιού-κάνω νόου γκράβιτι πάρτυ-μάθω να ζωγραφίζω βιτρό.

δι έντ.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Στοργή και προδέρμ

Γαμώτο.

Θέλω να γράψω κάτι και το μόνο που περιέχει το κεφάλι μου είναι άγχος.Πίεση, άγχος, πίεση άγχος, πίεση.Εξεταστική. Πρακτική. Βρες δουλειά.Κάνε καβγάδες. Σήκω το πρωί. Φάε.(ακόμα και το φαϊ ρε πούστη υποχρέωση)Περπάτα. Προσωπική ζωή? Απέκτησε!Κοιμήσου.Ξύπνα.Διάβασε.Θύμωσε. Χάρσου. (προστακτική του χαίρομαι)

Μα που ήταν αυτά τα εσωτερικά ες ες τόσα χρόνια?Σωματικά έχω κλατάρει, τα συστήματα έχουν αρχίσει και βραχυκυκλώνουν, το μόνο που με πιάνει ακόμα όπως πριν είναι ο καφές, αλλά πόσους εσπρέσους μπορώ να πίνω χωρίς να καταλήξω να βλέπω ηλεκτροφόρα σύρματα να χορεύουν ρούμπα στην πλάτη του δίπλα τύπου?

Θέλω να κάνω φαστ φοργουαρντ αυτό το μήνα, και να πάω κατευθείαν στον επόμενο. Να έχω βρει δουλειά, να έχω τελειώσει με την εξεταστική, να έχω αρχίσει πρακτική, και όταν θα χω χρόνο μετά απο όλα αυτά, δηλαδή ποτέ, να κάθομαι να πίνω με ηρεμία τις πολυβιταμίνες μου, τους σιδήρους και τα ασβέστια σκεπτόμενη "ω, τα κατάφερα" και νιώθωντας τη βαθειά μαζοχιστική εξάντληση της υπερκόπωσης.

Ομορφος κόσμος.

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p