Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Δε γουοσινγ μασιν ιζ ντεντ, λονγκ λιβ δε γουοσινγκ μασιν.

Το πλυντήριο χάλασε. Αυτή ήταν η αρχή.Αρχικά, δοκιμάσαμε να το ξαναβάλουμε. Μηπως αρχίζε βρε αδερφέ να αποβάλλει τα νερά, και καταφέρουμε να το ανοίξουμε για να βγάλουμε τα ρούχα, πριν προλάβει να αναπτυχθεί οποιουδήποτε είδους οικοσύστημα μέσα.
Το βάζαμε. Το ξαναβάζαμε. Τίποτα. Ένα ξεψυχισμένο κρρρρ κυρίες και κύριοι. Ένα κρρρ απόγνωσης. Έντάξει. Θα φωνάξω τον τεχνικό.
"Δεν έχουμε χρόνο σήμερα, θα έρθουμε αύριο μετά τις 9 το πρωί". Αδαείς. Μετά τις 9 το πρωί σημαίνει αυτό ακριβώς. Μετά τις 9 το πρωί. Δελαδή, αν σκάσουν μύτη το 2014 ,25 Αυγούστου, ώρα 5 τα ξημερώματα, μην εκπλαγείτε, μην φοβηθείτε, μη θυμώσετε. Εκπνεύστε με ανακούφιση.Ήρθανε.
Αυτό που λατρεύω στους τεχνικούς είναι ότι μιλάνε μόνο τη γλώσσα τους, και αν δεν τη μιλάτε και σεις, εκνευρίζονται και σας κοιτάνε περίεργα.Εμένα μου ακούγονται κάπως έτσι.

-Κοπελιά, έχει χαλάσει το μεριστικό περίβλημα, ξέρεις αν ο πατέρας σου έχει κάπου ανταλλακτικό, η αλλιώς θα πρέπει να αντικατασταθεί όλο το σύστημα διανευρωτικού περικνησμού.

-Εεεε....Δεν είναι ο πατέρας μου εδω..Μισό να πάρω τηλέφωνο να ρωτήσω.

-Άστο , άστο. Τσέκαρες καθόλου τη λειτουργία αναδιαφλεκτικής παραίνεσης?

-Εεεε...Δεν ξέρω δεν βάζω και πολύ συχνά πλυντήριο...

-Λοιπόν, κοίταξε εδώ για να μαθαίνεις, αυτό είναι το κουμπί που πατάς σε περίπτωση αποσυμπίεσης του πηδαλίου.

-Αααα....ε.....και πώς ξεχωρίζω μια αποσυμπίεση πηδαλίου από τα υπόλοιπα πράγματα στο χώρο?

-Αστο, άστο, θα μιλήσω στο πατέρα σου όταν γυρίσει.Λοιπόν, φέρε μου τη σωληνοειδή αντλία απόψυξης.

-.....Εχμ.... Πώς είναι?

-Μα καλά δεν έχετε? Χωρίς την αντλία δεν μπορώ να σας το φτιάξω, είναι παλιό μοντέλο και δεν κυκλοφορούν πλεον τα ανταλλακτικά.


Δεν ξέρω σε τι οφείλεται αυτο το γκαπ στην επικοινωνία. Πάντως νιώθω τόσο άσχημα που σκέφτομαι να πάω να μάθω πλυντηριακά.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Ναι. Ασυνάρτητα.

Εχω αυτό που λένε γραφτικό μπλοκάρισμα. Παω να γράψω κάτι, και βαριέμαι και τα παρατάω.

Τελευταία ανακάλυψα ότι γελάω πολύ. Γελάω ακόμα και όταν κλαίω. Αυτό το είχα πάντα βέβαια. Έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα, και μετά καρ καρ καρ καρ γέλαγα νευρικά για κάνα μισάωρο. Κάποια βλάβη του κατασκευαστή θα είναι.

Γελάω και μόνη μου. Τις προάλλες σκεφτόμουνα μπάρμπι. Ναι, τις κούκλες. Όταν πήγαινα σχολείο, καθόμασταν και βγάζαμε διάφορα μοντέλα μπάρμπι. Μπάρμπι χασάπης. Μπάρμπι πρεζάκι. Μπάρμπι τρανσέξουαλ, με αξεσουάρ τα εργαλεία για την εγχείρηση. Μπάρμπι δήμιος, με τρεντι ροζ γκιλοτίνα.

Χτές το βράδυ σκέφτηκα την Μπάρμπι Υδροκυάνιο. "Δώστε επιτέλους ένα καλό μάθημα σε αυτούς που δεν σας παίζουν!!" Θα ήταν γαμάτο σλόγκαν. Σκέφτομαι πόσα σνομπ κοριτσάκια που έλεγαν "εσένα δεν σε παίζουμε" θα χρειάζονταν για να γίνει ομαδική κηδεία. Μαζί με την Μπάρμπι Υδροκυάνιο, σκέφτηκα και την Μπάρμπι Μπαρότσαρκα. Λίγο άχρηστη, αλλά το Μπάρμπι με το Μπαρότσαρκα είναι αλλόκοτα ταιριαστά.

Και τώρα το τελευταίο. Το εισιτήριο για το μουσείο της Ακρόπολης κάνει 1 ευρώ. Αν σας προσφέρανε ένα ταξίδι στη Ρώμη με 1 ευρώ όμως, θα πηγαίνατε στη Ρώμη. Αυτό σημαίνει ότι τα δικά τους μνημεία είναι καλύτερα σε ποιότητα?

Θα πουλούσατε ένα σας νεφρό για να μην πάτε φυλακή?

Μόλις σκέφτηκα την Μπάρμπι Υπόθετο.Θα έκανε τα άρρωστα κοριτσάκια να αγαπήσουν τα υπόθετα. Ή να μισήσουν τις Μπάρμπι.

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p