Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

"Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, το 'πε και η Βανδή ντάρλινγκ"

Ακούς πολλά πραγματα στο λεωφορείο ενώ προσπαθείς απελπισμένα να κοιμηθείς. Ντάρλινγκ. Αυτό μοιάζει να είναι το πιο ταιριαστό. Ο,τι λάμπει δεν ειναι χρυσός. Η, ίσως, ο χρυσός δεν ειναι απαραίτητο να λάμπει. Δεν ξέρω, δεν είχαμε ποτέ ιδιαίτερες επαφές. Βασικά, δεν έχω χρόνο για φιλοσοφικές αναλύσεις. Αφού όλοι ξέρουμε ότι αυτό που έχει σημασία, είναι το αν το είπε η Βανδή η όχι. Και επειδή καλό ειναι να αναλύω θέματα που ή κατέχω, ή κάνω πως κατέχω, ή τίποτα απ τα δύο, δεν θα αναλωθώ περαιτέρω.

Και αφού μίλησα όμορφα και σωστά, εχω να πω το εξής. Περνώντας κάτι μήνες κατά τους οποίους γενικά αναθεωρώ τη ζωή, τον άνθρωπο, τα ναρκωτικά, την ψυχή, το σώμα, το χριστιανισμό (όποιος το πιστεψε να σηκώσει το χέρι του),την καλωσύνη,την κακία, το φενγκ σουι, και που γενικά μάι φάκινγκ λάιφ ιζ τζέιντζινγκ, έχω να δηλώσω με το χέρι στην καρδιά δύο πράγματα. Πρώτον, προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς, μερικές φορές είναι σχεδόν ερεθιστικό. Και δεύτερον, αν όλα πάνε σκατά, σηκώστε το κεφάλι σας απ τη χέστρα και παραδεχτείτε ότι είναι δική σας επιλογή. Και αν πάλι όλα δεν πάνε τόσο σκατά οσο έχετε συνηθίσει, μη φοβάστε, συμβαίνει ξέρετε.

Μα πόσο ευτυχισμένη μπορεί να με κάνει μια γκαρσονιέρα που δεν πρόκειται να νοικιάσω. Γκοντ μπλες δε γκαρσονιέρες.Ναι, είμαι ακατανόητη. Αλλα ποιός με χέζει.(Ευτυχώς κανείς)

Και για όσους από σας παίρνουν ψυχοφάρμακα, να έχετε υπόψιν σας ότι είναι για τον πούτσο.

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p