Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Την Τριτη παω Γερμανια.

Την Τριτη πεταω.
( Τα δωματια τριζουν απ τη λασπη και αναβοσβηνουν που και που στα μαλλια της μπροστινης, εκεινης που σαν αναπτυξιακη λαιλαπα κινειται παλινδρομικα, τριζοντας πιο ηχηρα απο την οχλαγωγια του σεληνοφωτος, αναφερομενη συνηθως σε μαρμαιρουσες ιδεαλιστικες ακρωρειες που δεν συμπιπτουν με την κοσμικη συμπτωματολογια του συγκεκριμενου αποφθεγματος.)
Εχω αγχος.
( Το ειδα σημερα, τωρα αν με ειδε και αυτο ειναι αλλο θεμα, εγω το ειδα παντως και εβλεπα αν με κοιτουσε, και κοιτωντας αν εβλεπε τα ειδα ολα)
Οχι για τα αεροπλανα.Για τα αεροπλανα χεστηκα.
(Οι αντρες που κανουν τσαφ ειναι οι σωστοι, οι αλλοι ειναι λαθος, και πρεπει να θαβονται μαζι με το μουσι του μπαμπη του σουγια σε καποιο κρυφο νεκροταφειο ελεφαντων καπου στη Λαρισσα)
Εχω αγχος που θα χασω μαθηματα στη σχολη και που δεν εχω ζεστα ρουχα.
(Οταν σκεφτομαι πρασινο, αν ενα μεγαλο διαμαντι ετρωγε το κεφαλι σου, θα γεννουσες παραμηκια?)
Οταν εχω αγχος σκεφτομαι βλακειες.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Ανωνυμια

Επειδη καποιος πρεπει να το κανει, και αφου δεν ειστε εσεις ο κληρος πεφτει σε μενα, θα κανω ενα ανωνυμο ρεπορταζ του Σαββατου και οποιος καταλαβε καταλαβε. οταν εννοω ανωνυμο, παραθετω τα εξης.
Καποιοι ηπιανε στην υγεια αχαριστης, στα καλα γαμησια, στον πουτσο του κωστα, και στο συμπαντικο μουνι.( ολα αυτα πολυ δυνατα) Και καποιος σηκωθηκε πανω στον καναπε να ψαξει το συμπαντικο μουνι. Καποιοι φωναζανε συνεχως ποσο αγαπανε ο ενας τον αλλο. Καποιος παραπονιοταν συνεχως οτι του λειπει. Καποιος μιλουσε για ισπανικα, πορτογαλλικα, και αλλες γλωσσες του ερωτα. Καποιος κυκλοφορουσε με ενα κωλοχαρτο, το οποιο μετα εκλεψε. Καποιος μιλουσε μουσουσουνικα και καποιοι πινανε ολοι μαζι στην υγεια της Βασιας.
Καποιος ξερναγε, ενω καποιος αλλος προσπαθουσε να του αποδειξει οτι ειναι μεθυσμενος λεγοντας πως αμα θελει ξερναει στο παπουτσι του. Καποιοι βγαλανε τα εσωψυχα τους , γνωριστηκανε και δεν μπορουσαν να ανοιξουν τα ματια τους απ το μεθυσι, και καποιος σκοτωσε σχεδον ολο τον ντακο μονος του. Καποιοι ακουγανε απαθεστατοι ενω τους κανανε παρατηρηση, καποιοι θελανε να χορεψουν μαλεβιζιωτη, και καποιοι συζητουσαν για πολιτικα , κομματα και ιδεολογιες. Καποιος δεν μπορεσε να δωσει τη σωστη διευθυνση στο ραδιοταξι, και καποιοι τρεξανε μαραθωνιο για μια τσαντα, ενω καποιοι αλλοι καθοντουσαν και αναλυανε τα γκομενικα τους.
Καποιοι δεν προκειται να ξαναπατησουν στο συγκεκριμενο ρακομελαδικο για καιρο, γιατι τους κοιταζε ολο το μαγαζι, αλλα καποιοι περασανε και πολυ ωραια. Καποιοι ξερναγανε βεβαια, αλλα το κανανε καλα.Και καποιοι ζησαν καλα, και εμεις καλυτερα. Και εχω και χειροτερα αλλα τα κραταω μακρια απο τα φωτα της δημοσιοτητας!

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Να αγαπας την τεχνη μεσα σου, οχι τον εαυτο σου μεσα απο την τεχνη

Και μετα απο αυτο το βαρυγδουπο τιτλο, μια ανακοινωση.Πραγματικα, αν ειστε γυρω στα 35, ομιλητικος, μελαμψος, και σας λειπει ενα νυχι, δεν το λεω απο ευγενεια, μην μου την πεσετε.Πραγματικα.Δεν θα το εκτιμησω καθολου.
Και επισης, οταν ειμαι ομορφη, το ξερω. Και ξερω ποτε ειμαι μπαζολα.Μην μου την πεφτετε οταν ειμαι μπαζολα. Προσβαλλετε την αισθητικη μου. Νταξ?
Η σοκολατα ειναι μεγαλο πραμα. Πολυ μεγαλο πραμα.Οπως και η κοπτικη-ραπτικη.Αυτο για οσους δεν το ξερουν.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Περιληπτικα.

Περιληπτικώς. Εχω να ποσταρω κατι αιωνες.Οποτε αρχιζουμε:
Παρασκευη. Το καφέ της χαρας. highlights,το διασημο πλεον αγνωστης ακομα σημασιας τζουτζου,ολοι εμεις με το star quality που μας διακρινει, ενας δημοσιος πορνοκαβγας, και για μενα το τσιφ, που με σημαδεψε ανεπανορθωτα και το λεω παντου.Ουτε που θελω να σκεφτω τι θα λεγεται μετα απο καμποσα ρακομελα. Το καλο ειναι οτι μετα απο καμποσα ρακομελα βεβαια, δεν θα εχει καμια απολυτως σημασια!Οποτε αναμενουμε!
Σαββατο. Παρτυ και ηπιο μεθυσι, επισης βρηκα τον Εναν τον Αντρα τον Σωστο τον Προστυχο που θα με Βαλει στη Θεση μου, Δηλαδη Στην Κουζινα, Διπλα στο Καλο Σερβιτσιο.Αλλα δεν μου κατσε, τι να κανουμε. Την επεσες σε ολες εκτος απο μενα ρε. Αλλα θα το ξεπερασω, και θα σου φωναζω αιωνια ¨μαγαπας η τζαμπα πινω?"Μετα το παρτυ για ρακομελα, μετα τα ρακομελα για σφηνακια, μετα τα σφηνακια για τυροπιτα, μετα την τυροπιτα νανακια.
Κυριακη. Συνηλθα απο το Σαββατο.
Δευτερα. Πορεια. Με βροχη.Η μαλλον, με ΒΡΟΧΗ. Και σαφως χωρις ομπρελα. Βραχηκε ακομα και το βρακι μου.Και εκει που προχωρουσα αμεριμνη και επαναστατικη και βρεγμενη μεχρι το κοκκαλο, με το πορτοκαλι φουλαρι μου φερετζε, μου εσκασε ενας καφες στο κεφαλι. Απο τη γευση υποθετω οτι ηταν εσπρεσο.Ευτυχως επειδη εσκασε στο κεφαλι μου δε χυθηκε ολος πανω μου, αλλα και στο ασπρο μπουφαν της μπροστινης. Ειναι καλο να μη νιωθεις μοναξια σε τετοια γεγονοτα. Ο καφες ξεπλυθηκε αρκετα γρηγορα, και οταν γυριζα σπιτι ενας αξιαγαπητος οδηγος , βλεποντας με και κρινοντας οτι σαφως δεν ειχα βραχει αρκετα, σηκωσε ενα ευχαριστο κυμα τσουναμι ενω εστριβε, και μου εδωσε τη χαρα να νιωσω το παγωμενο νερο απο το προσωπο μου μεχρι τα ποδαρακια μου.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

"Ολοι εχουν ενα ταλεντο.Η Λουσια το χει στο τεντωμα"

Και οχι, δεν εβαλα ακομα ροζ αγγελια, ειπαμε δεν εχω λεφτα, αλλα οχι κ ετσι.Ταδε εφη Ζωη.Και δεν αναφεροταν παραδοξως στη διασημη πλεον ευλυγισια μου(δεν θα αναλωθω στις πικαντικες λεπτομερειες αυτη τη στιγμη)
Σημερα ηταν το πρωτο μαθημα φωνητικης στη nosotros στα εξαρχεια, ειναι τζαμπε για οποιον ενδιαφερεται. Και ναι, η τελευταια ασκηση ηταν να τεντωθουμε και να κανουμε ηχους τεντωματος.Κατι στο οποιο αποδειχτηκα εξαιρετικα καλη(τωρα πως το κρινει κανεις αυτο δεν ξερω) αλλα η καθηγητρια με εβαλε να τεντωθω ξανα και ξανα παρολο που επεμενα με την αληθοφανη ψευτικη ταπεινοφροσυνη που με χαρακτηριζει , οτι ντρεπομαι.
Και αισθανθηκα μια περηφανια.Γιατι ειναι καλο να εισαι καλος σε κατι. Παρολο που δεν εχω βρει ακομα το πως θα το εκμεταλλευτω για να γινω πλουσια η διασημη, σας πληροφορω οτι τεντωνομαι καλυτερα απ ολους σας.Ειμαι κορυφη. Ειμαι ενα αριστουργημα. Ακομα και εγω με θαυμαζω. Μη νιωθετε μειονεκτικα, μπορειτε να με χρησιμοποιησετε ως εμπνευση, θα χαρω να ωθησω τους οπαδους μου στην αποκτηση της Γνωσης του Τεντωματος, αν και φοβαμαι πολυ οτι θα απογοητευτειτε, διοτι το τεντωμα, και δη το Σωστο Τεντωμα, ειναι Εμφυτο.
Σκεφτομαι να ιδρυσω ενα συλλογο, ενα ιδρυμα, κατι βρε παιδι μου.Αχ ειμαι και κρυωμενη η ρουφιανα.....(σε οποιον καργιολη μου εδωσε το κρυωμα ευχομαι να μην καταφερει να ξανατεντωθει ποτε)

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Προπυλαια?

Ναι , ημουν και γω εκει.Και ναι, ο κωλος μου ξεπαγιασε και μπαφιασα παθητικα.Και ναι, γυρω στους 20 κρατουμενους κανουν απεργεια πεινας εχοντας ραψει το στομα τους κυριολεκτικα.
Κατα τα αλλα πεινουσα, δεν μου την επεσε κανενας, δεν ενθουσιαστηκα με τιποτα, ηταν ολα γεματα αντρες και λυσσαξα,η καρυδα και το εργαλειο φωναζανε μαζι ρυθμικα και για αγνωστη αιτια "μπα-φος,μπα-φος" και παρατριχα το γλυτωσα το συντριβανι που ηταν απο πισω μ.Γενικως νταξ, το οτι κρυωνα νυσταζα και βαριομουνα δεν μου επετρεψε να απολαυσω τη βραδια , το φεγγαρι, τους αντρες,τους μπαφους,την ατμοσφαιρα, τη μουσικη, τα σκυλια, τ αστερια, τα στορια, το καινουριο μου παντελονι, και τα ωραια μπορντο νυχια της Βασως.
Οποτε πτωμα και κρυωνοντας μπηκα στο μετρο και καθησα κατω στο πλακακι οκλαδον ετσι ωστε τα ωραια μου ποδαρακια να χωνονται κατω απο τα ποδαρακια μου και να ζεσταινονται.Και εκει που ερχεται το τρενο, ερχεται ενας Ακυρος Περιεργος Απαισιος Τυπος και με αρπαζει με βια απ το μπρατσο για να με σηκωσει, και κλανω μαλλι.(το ειδε και η Λυδια!)Και μετα κατεβηκε και στην ιδια σταση και με ακολουθουσε γεγονος που με εκανε ακομα πιο εκλασαμεντες, αλλα του γλυτωσα.
Α, πως με ειδε η Λυδια? ηταν ακριβως απεναντι μου στο μετρο και μου εκανε νοηματα, αλλα εγω προφανως ενθουσιασμενη με το να βαριεμαι ασυστολα και να κοιταω την οθονη με τις αγνωστου ταυτοτητας μπαλαρινες δεν την προσεξα καν.Και μετα με πηρε τηλεφωνο και μ το πε. Και μετα αφου εκλεισα το τηλ, με ακολουθουσε ενα αυτοκινητο με την οπισθεν επι δυο ολοκληρα τετραγωνα, οποτε αυτη τη στιγμη που επιτελους ειμαι σπιτι αισθανομαι την Απολυτη Ανακουφιση.
Και για να ερθουμε στο ψητο. Θα συναντηθουμε για ενα καφεδοποτο whatever ?Πειτε ποτε μπορειτε και που.

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Αυτια και ματια και φρυδια

Αυτη εχει ενα προβλημα,λεγεται μαλλον αναβλητικοτητα, αν το αναβλητικοτητα βγαινει απ το αναβαλλω. Αν αυτο σημαινει οτι Αφηνω Γι Αργοτερα Πραγματα Που Θα Επρεπε Να Γινουν Τωρα.Βεβαια, αν το αναβλητικοτητα εβγαινε απο το ανα-βλητικοτητα,δλδ Την Ταση Να Γινεται Κανεις Βλητο Ξανα Και Ξανα επισης θα της ταιριαζε.
Κοινως, αυτη εχει σπασει τα νευρα ολων και κυριως της citibank που την παιρνει ανα τακτα χρονικα διαστηματα να της υπενθυμισει οτι πρεπει να πληρωσει τη δοση της καρτας της , και αν δεν την παρουν τηλεφωνο δεν το θυμαται.Βεβαια, επειδη δεν σηκωνει και το τηλεφωνο, το οποιο ειναι μονιμως αθορυβο γιατι ο θορυβος της τη δινει στα νευρα, ουσιαστικα υποθετει οτι ειναι η citibank απ το γεγονος οτι οταν βαζει τα λεφτα οι κλησεις με αποκρυψη σταματουν ως δια μαγειας.
Και οι κλησεις με αποκρυψη ειναι κατι που βλεπει κυριως το βραδυ πριν κοιμηθει, η μονη στιγμη που κραταει με στοργη το κινητο στο χερι της και σκεφτεται "για να δουμε ποιος με πηρε σημερα" .Και μετα παει για υπνο.
Επισης, ειναι και το πορτοφολι.Που εχασε στο Γκαζι, και το βρηκε ενας φιλος της Ιωαννας απο το χαμογελο του παιδιου.Και επειδη η Ιωαννα αποφασισε ν αλλαξει τηλεφωνο, αυτη δεν λεει να παρει στο γραφεια να ρωτησει για το πορτοφολι.Το αναβαλλει για αυριο.
Και ειναι και εκεινος ο καθηγητης με το βιβλιο που δεν εχει απαντησει στα μειλ.
Και πρεπει και να παει να μοιρασει κανα φυλλαδιο γιατι βαρεθηκε να ζηταει λεφτα.
Και πρεπει να πλυνει τα μαλλινα.Στο χερι.Αυριο μαλλον.
Και πρεπει και να παει στο γιατρο γιατι το ποδι της την ποναει και πρεπει και να παει να παρει ενα σαμπουαν της προκοπης.Και να παρει και χαρτι γιατρου μπας και παει στο γυμναστηριο.
Και ειναι και εκεινο το προστιμο, που πολυ κακως καποιος της ειπε οτι αν δεν το πληρωσει δεν τρεχει και τιποτα, και εκεινη αλλο που δεν ηθελε.
Μου σπαει τα νευρα αυτη η γκομενα, θα την πλακωσω στο ξυλο καμια μερα.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Φοβαστε τα φιδια?

Φοβαστε τα φιδια? Λοιπον.Ειναι απλο.Ενδομυχα θελετε να το κανετε με τον μπαμπα σας.Ναι, με τον μπαμπα σας.Αλλα επειδη ειναι πολυ ταμπου να το σκεφτεστε, σας προκαλει δλδ ενα αγχος εναν πανικο βρε αδερφε,αποφασισατε οτι τα πεη ειναι κακα και τα φοβαστε.Αλλα ως γνωστον τα πεη ειναι πεη και δεν μπορειτε ανοιχτα να τα φοβαστε χωρις να εχετε υποψιν σας οτι αυτο που φοβαστε ειναι το πεος του πατερα σας με τον οποιο θελετε να το κανετε.Και επειδη, ως γνωστον, τα φιδια μοιαζουν με πεη, ε, ταυτιζετε τα πεη με τα φιδια, και αντι να φοβαστε τα πεη ,φοβαστε τα φιδια.

Για περαιτερω πληροφοριες,αιθουσα 314 στη φιλοσοφικη,καθε τριτη 12 με 3.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Σαββατοκυριακο

Ηταν ενα περιεργο σαββατοκυριακο. Κυριο χαρακτηριστικο του, το γεγονος οτι δεν επρεπε α μαι σπιτι μου, διοτι μετατρεπεται στο Σπιτι-Που-Ολοι-Πλακωνονται και σε εμενα οι οικογενειακοι καβγαδες εχουν την επιδραση που εχει το νερο στις γατες,τα αεροπλανα στους αεροπλανοφοβικους,το κερατο στους ερωτευμενους.
Οποτε με την ευτελη δικαιολογια "εχω να διαβασω για μια εργασια" περιπλανιομουνα ασκοπα, μονη μου, η με οποιον ειχε ελευθερο χρονο εκεινη την ωρα, λεφτα δεν ειχα και πολλα,οποτε κυριως περπατημα και μπλαμπλα. Χτες σηκωθηκα, πηγα Κανιγγος, πηγαμε για σουβλακια, μετα μεχρι το συνταγμα, και μετα με την Ολγα στην ακροπολη, οπου βρηκαμε τον υπερβραχο, εναν βραχο που μπορεις να ξαπλωσεις, επιπεδο και ανετο, και ξαπλωσαμε και βλεπαμε τον ουρανο και συζητουσαμε για τα ψυχολογικα μας, για το κατα ποσο ειναι τυχαιο που τα συννεφα ειχαν μαζευτει σε κυκλικο σχημα πανω απ τα κεφαλια μας,και γελασαμε παλι για μαλακιες,και απ τα γελια πονουσε το στομαχι μου,συνοδευομενο απο αυτο τον ουρανο που ειχε ενα περιεργο γκρι χρωμα και ηταν τοσο ωραια που θα κοιμομουνα εκει αν γινοταν.
Σηκωθηκαμε ομως , και μεσα στα σκοταδια βρηκαμε το δρομο για το Θησειο.Καλα δεν ειναι τοσο δυσκολο ουτε τοσο δραματικο,αλλα σε ολο το δρομο συνεχιζαμε να γελαμε υστερικα,χωρις να μας πτοουν ουτε τα ζευγαρακια ουτε οι τηλεπεφτουλες περιπατου(αυτοι οι τυποι που κοβουν βολτες και σου λενε απο μακρια "τι γκομενιτσα εισαι συ")Και καταληξαμε Εξαρχεια, να επισκεφτουμε και τους Μεσολογγιτες,και ειδα και τον αδερφο μ, και μετα γυρισα σπιτι, και ξυπνησα με χριστοπαναγιες κατα τις 4 διοτι ο αξιαγαπητος αδερφος μου δεν απανταγε στις απελπισμενες κλησεις του πατερα μου που περναει κλιμακτηριο.Και για να μην ακουω τις φωνες και τα ουρλιαχτα εβαλα τα ακουστικα μου και αποφασισα οτι την επομενη μερα θα εφευγα παλι.
Και ηρθε η επομενη μερα, και αφου ο τσακωμος συνεχιζοταν, πηγα παλι Κανιγγος, και βρηκα παλι τη Ζωη , και πηγαμε για εναν συγκινητικο καφε οπου κλαιγαμε (κυριως εγω,με συγκινουν οι καφεδες)για τα σπασμενα νευρα και την ηλιθια οικογενεια μου και την κενη ζωη και για το ποσο ολα πανε σκατα, και μετα αναλυσαμε το πως ολα θα πανε καλα, και μετα ηρθαν η Ολγα με τη Βασω και το κλιμα εγινε πιο ευχαριστο και ειπαμε μαλακιες, και κατεληξα να παω με το λεωφορειο στο Ψυχικο, και απο το Ψυχικο να παω Κανιγγος, και απο Κανιγγος να παω στα Πατησια στο σπιτι μ με τα ποδια.Και συνειδητοποιησα ενα πραγμα.Πρωτον, δεν πα να περπατησω ολη την Αθηνα, απο τα σκατα δεν ξεφευγω, τα κουβαλαω μαζι μ η μαλακω.Και δευτερον, το να περπαταω μονη μου καποτε ηταν ηρεμια, απολαυση, ακουγα τη μουσικη μου και περπαταγα απο το σπιτι μ στο θησειο και πισω,σκεφτομουνα και μ εφτιαχνε το κεφι,αλλα σημερα ενιωσα ενας ανθρωπος π περπαταει μονος τ, και μου φανηκε ελεεινα, αηδιαστικα, υπουλα, θλιβερο.

Α, και η Παρασκευη μπορει να μην ειναι σαββατοκυριακο, αλλα ακουσα αυτο το τραγουδι της Κωλετσα η Κολετσα η οπως γραφεται π λεει οτι εχει την εκτη αισθηση, και το "απ τη ζωη μου εισαι απων ε και λοιπον" και αισθανομαι πλεον μερος του κοσμου.Και ειδα και ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ πορτιερηδες.the real thing.

Ποια ειναι η γνωμη σας για τα σοκολατακια Gioconda.

ναι, εγω ειμαι.

Σπουδαζω.Υποτιθεται.Τα ξυνω δηλαδη. Παρ'ολα αυτα εχω εναν πλουσιο εσωτερικο κοσμο,μια βαθεια συμπονια για την ανθρωποτητα, μια ελια στον ωμο, και μια μαλακισμενη αισιοδοξια για τα παντα.Συνηθως. Ισως να μην εχω κατι ιδιαιτερο η ψαγμενο η βαρυσημαντο να πω.Ισως παλι και να εχω. Οπως και να χει καλως σας βρηκα.Α ξεχασα. Το ιπταμενη μπουγατσα μου το βγαλανε. Δεν ξερω ακριβως γιατι, ισως να εχει να κανει με το χρωμα μου,με το γεγονος οτι πεταω, κατι τετοιο.:p